Терелтелгәч, Гайсә рәсүл Петергә һәм башка рәсүлләргә могҗизалы рәвештә балык тотарга булышкан һәм, шулай итеп, Йәһвәнең Петерне калдырмаячагына ышандырган (Яхъя 21:4—6). Бу могҗиза Петерне Йәһвә аның материаль ихтыяҗлары турында кайгыртачагына ышандырган. Бәлки, шул чакта Петер Гайсәнең сүзләрен исенә төшергәндер. Гайсә Патшалыкны беренче урынга куеп яшәгән хезмәтчеләрен Йәһвәнең кайгыртачагы турында әйткән булган (Мат. 6:33). Нәтиҗәдә, Петер тормышын балык тоту эшенә түгел, ә вәгазь эшенә багышлаган. Б. э. 33 елының Илленче көн бәйрәмендә ул, кыюлык белән вәгазьләп, меңләгән кешегә яхшы хәбәрне кабул итәргә ярдәм иткән (Рәс. 2:14, 37—41). Ул шулай ук самариялеләргә һәм башка халык кешеләренә Мәсихнең шәкертләре булып китәргә булышкан (Рәс. 8:14—17; 10:44—48). Әйе, Йәһвә җыелышка төрле-төрле кешеләрне китерер өчен Петерне кулланган. w23.09 20, абз. 1; 23, абз. 11

Бабыллылар Иерусалимны юк иткәннән соң, якынча ике ел үткәч, Нәбукаднизар патша төшендә зур сын күргән һәм бу төш аны борчуга салган. Ул сараендагы бар акыл ияләренә, шул исәптән Даниялга, бу төшне юрарга кушкан. Ә моны эшли алмасалар, аларны үлем көткән (Дан. 2:3—5). Тоткарланмыйча эш итеп, Даниял патша янына барган һәм «төшне юрау өчен вакыт бирүен сораган» (Дан. 2:16). Даниялның моңа кадәр төшләрне беркайчан да юраганы булмаган, күрәсең. Моны исәпкә алсак, патша янына барыр өчен, аңа зур кыюлык һәм иман кирәк булган. Даниял дусларын «күкләр Аллаһысына бу серне ачып, мәрхәмәт күрсәтүе турында дога кылырга сораган» (Дан. 2:18). Йәһвә бу догаларга җавап биргән. Аның ярдәме белән Даниял Нәбукаднизарның төшен аңлата алган. Нәтиҗәдә, ул үзе һәм аның дуслары исән калган. w23.08 3, абз. 4

Сабыр булуның уңай нәтиҗәләре турында уйланыгыз. Түземле булсак, без бәхетлерәк һәм тынычрак булырбыз. Нәтиҗәдә, безнең эмоциональ һәм физик сәламәтлегебез яхшырак булыр. Башкалар белән сабыр булсак, алар белән мөнәсәбәтләребез яхшы булыр, ә җыелышта бердәмлек хөкем сөрер. Берәрсе безнең ачуыбызны чыгарырга тырышканда, ярсырга ашыкмасак, хәлне тагы да начарайтмабыз (Зәб. 37:8, иск.; Гыйб. сүз. 14:29). Ә иң мөһиме, без Күктәге Атабыздан үрнәк алырбыз һәм аңа якынлашырбыз. Чыннан да, сабырлык — күркәм һәм кыйммәтле сыйфат! Кайвакыт безгә сабыр булу җиңел булмаса да, Йәһвәнең ярдәме белән без бу сыйфатны үстерә алабыз. Һәм яңа дөньяны түземлелек белән көткәндә, шуңа бер дә шикләнмик: «Йәһвәнең күзләре үзен тирән хөрмәт итүчеләрне, тугры мәхәббәтенә өмет баглаучыларны күзәтә» (Зәб. 33:18). Әйдәгез, алга таба да сабырлыкны киемне кигәндәй киик! w23.08 22, абз. 7; 25, абз. 16, 17