14 Синең токымыңны* тузан бөртекләре кебек ишле итәчәкмен, һәм алар бөтен җир буйлап+ — көнбатышка һәм көнчыгышка, төньякка һәм көньякка таба таралачак. Җирдәге бөтен кабиләләр синең аша һәм токымың* аша фатихаланачак.*+

2 Төнлә Аллаһы Исраилгә күренештә: «Ягъкуб, Ягъкуб!» — дип дәште. Тегесе аңа: «Әйе, тыңлыйм сине!» — дип җавап бирде. 3 Ул болай диде: «Мин хак Аллаһымын, әтиеңнең Аллаһысы.+ Мисырга барырга курыкма, чөнки анда мин синнән бөек халык булдырачакмын.+

7 Ә исраиллеләр,* үрчеп, гаять күбәя башлады. Аларның саны торган саен арта барды, һәм алар көчәйгәннән-көчәйде. Нәтиҗәдә, бөтен Мисыр җире алар белән тулды.+

13 Хезмәтчеләрең Ибраһим, Исхак һәм Исраилне* исеңә төшер. Син аларга үзең белән ант итеп: „Мин сезнең токымыгызны* күкләрдәге йолдызлар кебек ишәйтәчәкмен+ һәм үзем вәгъдә иткән бөтен бу җирне, мәңгелек биләмә итеп алсыннар өчен, сезнең токымыгызга* бирәчәкмен“+,— дигән идең бит».

17 Аллаһының Ибраһимга биргән вәгъдәсенең үтәлү вакыты якынлашкан саен, Мисырда халкыбыз саны үсеп, арта барган.