17 Берәр ир-ат үзенең бертуган кыз кардәше белән, үз атасының кызы я анасының кызы белән якынлык кылса һәм алар бер-берсенең шәрәлеген күрсә, бу — хурлык.+ Алар үз халкы улларының күз алдында юк ителергә тиеш. Ул үзенең кыз кардәшен оятка калдырды. Ул үз гөнаһы өчен җавап бирсен.

22 „Бертуган кыз кардәше — атасының кызы я анасының кызы белән яткан кеше ләгънәт ителсен“.+ (Һәм бөтен халык: „Амин!“ — дисен.)

10 Әмнун Тамарга: «Ризыкны* йокы бүлмәсенә алып керче, мин синең кулыңнан ашармын»,— диде. Һәм Тамар үзе әзерләгән йөрәксыман кабартмаларны алып, абыйсы Әмнунга йокы бүлмәсенә китерде. 11 Тамар аңа ашарга китергәч, Әмнун аны тотып алды да: «Сеңелкәем, әйдә минем белән ят»,— диде. 12 Ләкин Тамар аңардан: «Юк, абыем! Мәсхәрәләмә мине! — дип үтенде.— Исраилдә алай эшләмиләр ич.+ Кылма андый кабахәтлекне.+