39 Муса бар бу сүзләрне исраиллеләргә сөйләп биргәч, халык бик нык кайгыра башлады. 40 Һәм иртән иртүк торып, алар: «Без гөнаһ кылдык. Әмма хәзер без Йәһвә әйткән урынга барырга әзербез»,— диеп, тау башына менәргә ыргылды.+ 41 Ләкин Муса әйтте: «Нигә сез Йәһвәнең боерыгына каршы чыгасыз? Сез уңышка ирешмәссез. 42 Анда бармагыз, чөнки Йәһвә сезнең белән түгел. Дошманнарыгыз сезне тар-мар итәчәк.+ 43 Чөнки анда амаликлылар һәм кәнганлылар сезгә каршы чыгачак,+ һәм сез кылычтан үләчәксез. Сез Йәһвәгә буйсынмый башлаганга, Йәһвә сезнең белән булмаячак».+

44 Әмма алар, үзбелдеклеләнеп, тау башына таба киттеләр,+ ләкин Йәһвәнең килешүе сандыгы һәм Муса тукталу урынының уртасыннан кузгалмады.+ 45 Шунда шул тауда яшәгән амаликлылар һәм кәнганлылар төшеп, аларны юк итә-итә, Хормага тикле кудылар.+