38 Шаул Давытны үзенең киеменә киендерде. Аның башына бакыр башлык, өстенә көбә кидерде. 39 Аннары Давыт киеме өстеннән кылыч такты да тегендә-монда йөреп карарга теләде, әмма килеп чыкмады, чөнки ул андый киемгә ияләшмәгән иде. Давыт Шаулга: «Мин боларны киеп йөри алмыйм, чөнки мин аларга ияләшмәгән»,— диеп, аларны салды.

34 Әмма бер кеше болай гына* җәясеннән атты, һәм ук, Исраил патшасына тиеп, көбәсенең кабырчыклары арасыннан үтте дә аны яралады. Шунда патша үзенең арбачысына: «Кире борыл, мине сугыш кырыннан* алып чык, мин бик каты яраландым»,— диде.+