6 Ул үзенең кешеләренә: «Ничек инде мин хуҗама — Йәһвәнең майланганына каршы кул күтәрим? Бу бит Йәһвә алдында акылга сыймаслык эш! Ул бит Йәһвәнең майланганы»+,— диде. 7 Шундый сүзләр белән Давыт үзенең кешеләрен тыеп калды* һәм Шаулга һөҗүм итәргә рөхсәт итмәде. Шаул исә мәгарәдән чыгып, үз юлы белән китеп барды.

9 Ләкин Давыт Абишайга: «Тимә аңа. Кем Йәһвәнең майланганына+ кул күтәреп, гаепсез калыр?»+ — дип әйтте.

11 Ничек инде мин Йәһвәнең майланганына кул күтәрим? Бу бит Йәһвә алдында акылга сыймаслык эш!+ Аның баш очындагы сөңгесе белән су чүлмәген ал да, китик моннан».

3 И Йәһвә, ни өчен дошманнарым шулкадәр күбәйде?+

Нигә шулкадәр күп кеше миңа каршы күтәрелә?+

2 Күпләр минем турында:

«Аллаһы аны коткармас»,— диләр.+ (Села)*

7 И Раббым Йәһвә, синдә мин сыеныч таптым.+

Эзәрлекләгән кешеләрнең барыннан да коткар мине.+

11 Алар болай ди: «Аллаһы аны калдырды.

Аны эзәрләп, тотып алыйк, чөнки аның коткарырлык беркеме дә юк».+