14 Әмма хәзер синең патшалык итүең озакка сузылмас.+ Йәһвә үз күңеленә хуш килгән кешене табачак.+ Йәһвә аны үз халкының җитәкчесе итеп билгеләячәк,+ чөнки син Йәһвә кушканны үтәмәдең».+

11 Ахырда Ишмуил Ишайдан: «Бүтән улларың бармы?» — дип сорады. Тегесе аңа: «Тагын иң кечесе+ бар. Ул хәзер сарык көтүен көтә»+,— диде. Шунда Ишмуил Ишайга әйтте: «Аны монда чакыртып китер, чөнки ул килмичә, без табын артына утырмаячакбыз». 12 Һәм тегесе аны чакыртып китерде. Малай алсу йөзле, матур күзле һәм төскә-биткә чибәр иде.+ Йәһвә: «Менә ул, тор да майла аны!»+ — диде.