27 Табышны ике өлешкә бүл: яртысын сугышта катнашкан гаскәриләргә, яртысын җәмгыятьнең калган кешеләренә бир.+

23 Ләкин Давыт болай диде: «Алай ярамый, кардәшләрем, моның барысын безгә Йәһвә бирде бит. Ул безне яклады һәм безгә һөҗүм иткән юлбасарлар өерен кулыбызга бирде.+ 24 Әйткәннәрегез белән кем ризалашсын? Сугышка барганнар да, әйберләр янында калганнар да бертигез өлеш алыр.+ Барысы да үз өлешен алыр».+ 25 Шул көнне Давыт бу сүзләрне Исраилдә бүген дә гамәлдә торучы күрсәтмә һәм кагыйдә итеп урнаштырды.