25 Давыт аның хакында болай ди: „Йәһвә* гел минем каршымда. Мин һичкайчан какшамам, чөнки ул минем уң ягымда. 26 Шуңа күрә куанды минем күңелем, шатланды минем телем. Хәтта тәнем дә өмет баглап яшәр, 27 чөнки син җанымны Кабердә* калдырмассың, үз тугрыңа черергә бирмәссең.+ 28 Тормыш юлын белдердең син миңа. Син барында, күңелем шатлык белән тулыр“.+