16 Давыт бу сүзләрне әйтеп бетергәч, Шаул: «Давыт, улым, синең тавышыңмы бу?» — дип сорады.+ Шунда Шаул каты елый башлады. 17 Ул Давытка болай диде: «Син миңа караганда тәкъварак, чөнки син миңа яхшы мөгамәлә күрсәтәсең, ә мин сиңа явызлык кылам.+ 18 Әйе, үзең сөйләгәнчә, бүген Йәһвә мине синең кулыңа бирде, ләкин син мине үтермичә, миңа яхшылык кылдың.+

21 Моңа Шаул: «Мин гөнаһ кылдым+,— диде.— Кайтчы, Давыт улым. Мин сиңа бүтән зыян китермәм, чөнки син бүген минем тормышымны кадерле дип таптың,+ ә мин акылсыз эш иттем һәм коточкыч хата ясадым».