8 «Берәү сине туй мәҗлесенә чакырса, иң хөрмәтле урынга утырма.+ Бәлки, чакырылганнар арасында синнән дә абруйлырагы бардыр. 9 Шул чакта икегезне дә чакырган хуҗа, яныңа килеп: „Бу кешегә урын бирче“,— дияр. Шунда син оятка калып түбәнрәк урынга күчәрсең. 10 Ләкин сине чакырсалар, бар да иң түбән урынга утыр. Ул чакта хуҗа, яныңа килеп: „Дустым, хөрмәтлерәк урынга күчеп утырчы“,— дияр. Шунда син үзең белән бергә мәҗлестә утыручылар алдында ихтирам казанырсың.+

5 Нәкъ шулай ук сез дә, яшьләр, үзегездән олырак булганнарга* буйсыныгыз.+ Әмма бер-берегез белән үзегезне басынкы тотыгыз, чөнки Аллаһы тәкәбберләргә каршы тора, ә басынкыларга юмарт игелеген күрсәтә.+