16 Йәһвә Мусага болай диде: «Менә, син үләрсең, ә бу халык барасы җирләрендә тирә-якларындагы чит илаһларга табына* башлар.+ Алар мине калдырыр+ һәм үзләре белән төзегән килешүемне бозар.+ 17 Шул вакытта аларга каршы ачуым кабыныр,+ һәм алар юк ителгәнче, мин аларны калдырырмын,+ алардан йөземне борырмын.+ Аннары, үзләренә килгән күп кенә бәла-казалардан һәм газаплардан соң,+ алар: „Бу бәла-казалар безгә Аллаһыбыз безнең арада булмаганга килде түгелме?“+ — дияр.

20 Шуңа күрә ул болай диде: „Алардан йөземне борырмын.+

Алар белән нәрсә буласын карармын.

Ләкин ул үз йөрәге теләгән юлдан барып, мөртәт булып калды.+

23 Шунда халыклар шуны аңлар: Исраил халкы үз гөнаһы өчен, миңа карата тугрылыксыз булганы өчен сөргенгә китте.+ Шуңа күрә мин алардан йөземне бордым+ һәм аларны дошманнары кулына бирдем.+ Аларның барысы кылычтан һәлак булды.