3 Муса, Аллаһы хозурына килеп басар өчен, тауга менде, һәм Йәһвә таудан+ аңа дәште: «Ягъкуб йортына әйт, исраиллеләргә болай диген:

5 Һәм менә, әгәр мине тыңласагыз һәм минем килешүемне тотсагыз, сез барлык халыклар арасында минем махсус* милкем булачаксыз,+ чөнки бөтен җир йөзе — минеке.+

7 Аннары ул килешү китабын* алып, аны халыкка кычкырып укыды.+ Шунда алар: «Без Йәһвә әйткәннең барысын үтәргә әзер һәм аңа тыңлаучан булырбыз»,— диделәр.+

32 Бу килешү мин аларның ата-бабалары белән аларны Мисырдан җитәкләп чыгарганда төзегән килешүдән аерылып торыр.+ Мин аларның чын хуҗасы* булсам да, алар ул килешүемне боздылар“+,— дип әйтә Йәһвә».

18 Бозауны икегә ярып һәм ике кисәге арасыннан үтеп+ минем алдымда төзелгән килешүнең сүзләрен үтәмичә, минем килешүемне бозган кешеләр белән — 19 Яһүд мирзалары, Иерусалим мирзалары, сарай түрәләре, руханилар белән, шулай ук бозауның ике кисәге арасыннан үткән бар халык белән — менә нәрсә булыр: 20 мин аларны дошман кулына һәм аларның җаннарын эзләүчеләр кулына бирермен, аларның мәетләре күкләрдәге кошлар белән җирдәге хайваннар өчен ризык булыр.+