30 Адәм улы, халкың кешеләре бер-берсе белән стеналар янында һәм йортларның ишек төбендә синең турында сөйләшә.+ Алар бер-берсенә, һәрберсе үз туганына: „Әйдә, Йәһвәдән чыккан сүзне тыңлыйк“,— ди. 31 Алар минем халкым булып синең каршыңда җыелышып утырыр. Алар сүзләреңне ишетсә дә, аларны үтәмәс.+ Чөнки алар сине телләре белән юмалый,* ә йөрәкләре намуссыз табышка комсыз булып кала.