31 Патша бу сүзләрне әйтеп бетерергә дә өлгермәде, күкләрдән тавыш яңгырады: «Нәбукаднизар патша, тыңла: „Патшалык синнән алынды,+ 32 син кешеләр арасыннан куылачаксың. Син җәнлекләр белән бергә яшәячәксең һәм сиңа, үгезләргә ашаткандай, яшел үлән ашатачаклар. Син Аллаһы Тәгаләнең кешелек патшалыклары өстеннән Хаким булуына һәм тәхеткә кемне теләсә, шуны утырта икәнлегенә төшенгәнчегә кадәр,+ җиде вакыт үтәчәк“».

33 Шул мизгелдә үк шушы сүзләр Нәбукаднизар патшада үтәлде. Аны кешеләр арасыннан кудылар, ул, үгезләрдәй, яшел үлән ашады, тәне күктән иңгән чык белән сугарылды, чәчләре — бөркет каурыйларыдай, тырнаклары кош тырнакларыдай озын булып үсте.+

34 «Шул вакыт үткәч,+ мин, Нәбукаднизар, башымны күтәреп, күкләргә карадым, һәм миңа акылым кайтты. Шунда мин Аллаһы Тәгаләне мактадым, мәңге яшәүче Ходайга мактау һәм дан белдердем, чөнки аның идарә итүе — мәңгелек, патшалыгы — буыннан-буынга.+ 35 Җир йөзендә яшәүчеләр Аллаһы алдында берни дә түгел. Ул күк гаскәре һәм җир йөзендә яшәүчеләр белән үз ихтыяры буенча эш итә. Берәү дә аңа каршы төшә+ я: „Син нәрсә эшлисең?“+ — дип әйтә алмый.