28 Атам, исемеңне данла». Шунда күктән: «Мин данладым һәм кабат данлармын»+,— дигән тавыш+ килде.
29 Моны ишетеп торган халык, күк күкрәде, диде. Кайберәүләр исә: «Аның белән фәрештә сөйләште»,— дип әйтте. 30 Моңа Гайсә болай диде: «Бу тавыш минем өчен түгел, ә сезнең өчен яңгырады.