17 Йәһвә әйтә: „Минем Йәһвә икәнемне шуннан белерсең:+ кулымдагы таяк белән Нил елгасының суына сугуым булыр, су канга әверелер.

9 Шунда Муса фиргавенгә болай диде: «Бакалар сине, хезмәтчеләреңне, халкыңны һәм йортларыңны калдырып Нил елгасында гына булсыннар дип, Аллаһыдан кайчан сорыйм соң? Әйдә, син әйт!» 10 Фиргавен: «Иртәгә»,— дип җавап бирде. Шунда Муса әйтте: «Синең сүзең буенча булыр, һәм син Аллаһыбыз Йәһвә кебек берәү дә юк икәнен белерсең.+

22 Шул көнне мин халкым яшәгән Гөше́н җирен сездән аерып куячакмын. Анда кигәвен булмаячак.+ Моннан сез минем Йәһвә икәнемне, минем монда, бу җирдә булуымны беләчәксез.+

29 Муса аңа әйтте: «Шәһәрдән чыгу белән мин кулларымны күккә таба күтәреп, Йәһвәгә дога кылырмын. Күк күкрәү туктаячак, һәм боз бүтән яумаячак. Шулчак син җирнең хуҗасы — Йәһвә икәнен белерсең.+

4 Мин фиргавен йөрәгенең үҗәтләнүенә юл куярмын,+ һәм ул аларның артыннан куа китәр. Фиргавенне һәм аның бөтен гаскәрен җиңеп, мин үземне данлармын,+ шул чак мисырлылар минем Йәһвә икәнемне тәгаен белерләр».+ Исраиллеләр шулай эшләде дә.