12 Аннары Йәһвә Мусага болай диде: «Әбаримдагы бу тауга мен+ дә мин исраиллеләргә бирәчәк җиргә күз сал.+ 13 Аны күргәч, син дә, абыең Һарун кебек,+ үз халкыңа кушылырсың,*+ 14 чөнки җәмгыять Сыйн чүлендә минем белән талашканда, сез минем боерыгыма каршы күтәрелдегез һәм, мин су биргәндә, мине халык алдында изгеләндермәдегез.+ Бу — Сыйн чүлендә+ Кады́ш+ янындагы Мәрибә́ сулары».+

37 (Йәһвә сезнең аркада хәтта миңа да ярсыды һәм: „Син дә анда кермәячәксең+,— диде.—

26 Ләкин Йәһвә сезнең аркада миңа һаман да ачулы иде+ һәм мине тыңламады. Йәһвә миңа болай диде: „Җитәр! Бу турыда миңа бүтән сөйләмә.

51 чөнки сез икегез дә Сыйн чүлендә Кадыштагы Мәрибә́ сулары+ янында исраиллеләр арасында миңа тугры булмадыгыз һәм Исраил халкы алдында мине изгеләндермәдегез.+ 52 Син бу җирне ерактан күрерсең, әмма мин Исраил халкына биргән җиргә кермәссең».+

4 Аннары Йәһвә аңа әйтте: «Мин Ибраһимга, Исхакка һәм Ягъкубка: „Синең токымыңа* бирермен“,— диеп ант иткән җир менә шул.+ Мин сиңа аны үз күзләрең белән күрергә рөхсәт иттем, ләкин син анда кермәссең».+

2 «Минем хезмәтчем Муса үлде.+ Хәзер исә син һәм барлык бу халык әзерләнегез һәм мин аларга, Исраи́л халкына, бирергә җыенган җиргә Үрдүнне кичеп керегез.+