10 Киләсе көнне Шаулны Аллаһы юл куйган яман рух биләп алды,+ һәм Шаул өйдә үзен сәер* тота башлады. Ул көнне Давыт элеккегечә арфа уйнап утыра иде.+ Шаулның кулында сөңге иде.+ 11 Шаул: «Мин Давытны стенага кадап куям!» — диеп, аңа ике тапкыр сөңге атты,+ ләкин Давыт ике очракта да котылып калды.

20 Аннары Давыт Рамадагы Найоттан качып китте. Бер көнне ул Йонафа́н янына килеп, аңардан: «Мин нәрсә эшләдем соң?+ Нинди гаебем бар? Әтиеңә каршы нинди гөнаһ кылдым? Нигә синең атаң минем җанымны алырга тели?» — дип сорады.

33 Шунда Шаул аны үтерергә дип сөңгесен ыргытты,+ һәм Йонафан әтисенең Давытны чыннан да үтерергә ниятләгәнен аңлады.+

15 Давыт Шаулның аның җанын эзләргә чыкканын белә иде.* Ул вакытта Давыт Хорешта Зип чүлендә иде.