20 Ахаб Ильяска: «И дошманым, таптың бит син мине!» — диде.+ Тегесе әйтте: «Әйе, таптым. Аллаһы болай ди: „Күңелеңне Йәһвә күзендә яман булганны кылуга беркеткәнең өчен,+ 21 мин сиңа бәла китерәм: сине җир йөзеннән себереп ташлыйм, Ахаб йортындагы һәрбер ир затын,+ шул исәптән Исраилдәге иң түбәнен дә юкка чыгарам.+

26 „Кичә мин Набутәйне һәм аның улларын үтергәннәрен+ күрдем“,— ди Йәһвә. „Шуңа күрә мин аларның каны өчен синнән менә шушы җирдә үч алырмын“+,— ди Йәһвә“. Шунлыктан, Йәһвәнең сүзе буенча, аны ал да шушы җиргә ташла».+