12 Аталия́, кешеләрнең йөгергән һәм патшаны данлаган тавышларын ишеткәч, шунда ук халык янына, Йәһвә йортына килде.+ 13 Караса, багана* янында, керү урыны алдында патша басып тора, янәшәсендә — башлыклар+ һәм быргычылар; бу җирдәге бөтен халык шатлана+ һәм быргылар кычкырта; уен кораллары тоткан җырчылар мәдхияләр җырлауга җитәкчелек итә. Шулчак Аталия, киемен ертып: «Хыянәт! Хыянәт!» — дип кычкырып җибәрде. 14 Әмма Йодай рухани гаскәр өстеннән куелган йөзбашларына: «Аны тотып, арагыздан чыгарыгыз. Аның артыннан ияргән һәркемне кылыч белән үтерегез!» — дип боерды, чөнки рухани элегрәк: «Аталияне Йәһвә йортында үтермәгез»,— дигән иде. 15 Аталияне тотып алдылар да, патша сараеның Ат капкасы янына китереп, шундук үтерделәр.