34 «Шул вакыт үткәч,+ мин, Нәбукаднизар, башымны күтәреп, күкләргә карадым, һәм миңа акылым кайтты. Шунда мин Аллаһы Тәгаләне мактадым, мәңге яшәүче Ходайга мактау һәм дан белдердем, чөнки аның идарә итүе — мәңгелек, патшалыгы — буыннан-буынга.+ 35 Җир йөзендә яшәүчеләр Аллаһы алдында берни дә түгел. Ул күк гаскәре һәм җир йөзендә яшәүчеләр белән үз ихтыяры буенча эш итә. Берәү дә аңа каршы төшә+ я: „Син нәрсә эшлисең?“+ — дип әйтә алмый.