16 Аның яртысын ул утта яндыра,
Учакта ул ашар өчен ит кыздыра һәм туклана.
Ул шулай ук җылына һәм:
«Ах! Ялкынга карап утырып мин җылындым»,— ди.
17 Ә калганыннан ул илаһ булдыра, аннан пот ясый.
Аңа сәҗдә кыла һәм табына.
Аңа дога кылып:
«Коткар мине, син бит минем илаһым»,— ди.+