25 Шимун Петер җылынып торганда, аңардан: «Син дә аның шәкертләренең берсе түгелме соң?» — дип сорадылар. Ул, моны кире кагып: «Юк»,— диде.+ 26 Шунда баш рухани колларының берсе (Петер аның туганының колагын чабып өзгән иде)+ аңардан: «Мин сине аның белән бергә бакчада күрдем түгелме соң?» — дип сорады. 27 Ләкин Петер моны кабат кире какты. Нәкъ шул вакыт әтәч кычкырды.+