47 Караңгы төшкәндә, көймә инде диңгез уртасында, ә Гайсә берүзе яр буенда тора иде.+ 48 Каршы җил искәнгә, шәкертләр көчкә ишкәк ишә иделәр. Таң атар алдыннан Гайсә, моны күреп, диңгез буйлап алар янына китте, ләкин ул аларны үтеп китәргә җыенгандай атлый иде. 49 Алар аның диңгез буйлап баруын күреп: «Бу өрәк!»* — дип уйладылар+ һәм каты тавыш белән кычкырып җибәрделәр, 50 чөнки барысы да аны күреп курыккан иде. Әмма ул алар белән шунда ук сөйләшә башлады һәм: «Кыю булыгыз! Бу мин, курыкмагыз»,— диде.+ 51 Ул алар янына көймәгә кереп утырды, һәм җил тынды.+ Алар моңа бик нык гаҗәпләнде,