Амус
9 Мин мәзбәхтән югарырак торучы Йәһвәне күрдем.+ Ул миңа болай диде: «Багананың башына бәр, һәм бусагалар какшар. Аларның башын чабып төшер, һәм мин халыктан калган кешеләрне кылыч белән үтерермен. Качып китүчеләрнең берсе дә чабып кача алмас, берсе дә котылмас.+
Күккә кадәр менсәләр дә,
Аларны аннан өстерәп төшерермен.
Күзләремнән диңгез төбенә төшеп качсалар да,
Еланга аларны чагарга кушармын.
Яхшылык түгел, ә явызлык кичереп торсыннар өчен, аларны күзәтеп торырмын.+
5 Аллаһы Тәгалә — Гаскәрләр Иясе Йәһвә җиргә кагыла,
Моның барысы Нил елгасыдай ташыр,
Һәм Мисырның Нил елгасыдай кимер.+
7 Сез, и Исраи́л халкы, минем өчен кушлылар уллары кебек түгелме? — дип әйтә Йәһвә.—
Мин Исраилне — Мисыр җиреннән,+
Филистилеләрне — Криттан+ һәм су́риялеләрне Кирдан+ чыгармадыммы?“
Ләкин Ягъкуб йортын юк иткәндә аның калдыгын калдырырмын+,— дип әйтә Йәһвә.—
9 Менә! Мин боерык бирәм
Һәм бар халыклар арасында+ Исраил йортын
Иләк белән иләгән кешедәй иләрмен:
Кечкенә ташларның берсе дә җиргә төшмәс.
10 Халкымның гөнаһ кылучы бар кешеләре,
„Бәла безгә якын да килмәячәк, безгә кагылмаячак та“,— дип әйтүчеләр кылычтан һәлак булыр“.
11 „Ул көнне мин Давытның ауган куышын* кире торгызырмын,+
Тишекләрне* ямармын,
Аның җимерек урыннарын рәтләрмен.
Мин аны, борынгы заманда торгызган кебек, яңадан торгызырмын.+
12 Шулай итеп алар Эдомнан калганны+
Һәм исемем белән аталган бар халыкларны үзенә алыр“,— ди моны башкаручы Йәһвә.
13 „Шундый көннәр килә,— дип әйтә Йәһвә,—
Уракчы әле урыр, сукалаучы инде килеп җитәр,
Чәчүче әле чәчәр, йөзем изүче инде килеп җитәр.+
14 Мин Исраил халкымның әсирлеккә киткән кешеләрен кире җыярмын,+
Һәм алар, ташландык хәлдә калдырылган шәһәрләрне яңадан торгызып, анда яшәр.+