Зәбур

38 И Йәһвә, мине ачуың белән шелтәләмә,

Ярсуың белән дә мине төзәтмә.+

2 Чөнки укларың миңа тирән кадалды,

Синең кулың мине баса.+

4 Чөнки гөнаһларым баштан ашып, өстемдә тора,+

Алар бик күп һәм минем өчен күтәрә алмаслык авыр йөк шикелле.

5 Акылсызлыгым аркасында

Яраларым сасы ис чыгарып эренли.

6 Мин интегәм һәм тәмам боектым,

Көне буе күңелсезләнеп йөрим.

7 Эчем яна,

Бөтен тәнем сызлый.+

8 Мин катып калдым һәм бөтенләй йончып беттем,

Йөрәгем әрнүеннән каты ыңгырашам.*

9 И Йәһвә, бөтен теләкләрем синең алдыңда,

Көрсенүләрем синең өчен яшерен түгел.

10 Йөрәгем дөп-дөп тибә, көчем бетте,

Күзләремнең нуры китте.+

11 Дусларым һәм иптәшләрем җәрәхәтем аркасында миннән читләшә,

Якын танышларым үзләренә якын җибәрми.

13 Ә мин, саңгырау шикелле, тыңламыйм,+

Телсез кеше шикелле, ләм-мим дәшмим.+

14 Мин үзен яклап бернәрсә дә әйтә алмаган,

Колакка каты кеше кебек булып киттем.

15 Чөнки сине көттем мин, и Йәһвә,+

Һәм син миңа җавап бирдең, и Йәһвә Аллаһым.+

16 Мин: «Алар минем өстән тантана итмәсен,

Аягым тайса, масаеп йөрмәсеннәр иде»,— дидем.

17 Мин бит йончып егылу хәленә җиттем,

Әрнүем һич басылмады.+

18 Мин җинаятемне яшермәдем,+

Гөнаһым аркасында хафага төштем.+

19 Ә дошманнарым елгыр* һәм куәтле,*

Мине бер сәбәпсез нәфрәт итүчеләр ишәйде.

20 Алар яхшылыгыма яманлык белән кайтарды,

Яхшылыкка омтылганым өчен, гел каршылык күрсәтеп торды.

22 Миңа ярдәм итәргә ашык,

И Йәһвә, Коткаручым минем.+