Зәбур

 3 Аллаһыга: «Нинди курку-хөрмәт уята соң синең эшләрең!+ — диегез.—

Син бөек көч-кодрәткә ия булганга,

Дошманнарың синең алдыңда калтырап-куркып торыр.+

 4 Бөтен җир сиңа сәҗдә кылыр,+

Алар сиңа мәдхияләр җырлар,

Синең исемеңә мәдхияләр җырлар».+ (Села)

 6 Ул диңгезне коры җиргә әйләндерде,+

Халкыбыз дәрьяны җәяү кичте.+

 8 Әй халыклар, Аллаһыбызны мактагыз,+

Мактау авазлары ишетелсен.

 9 Ул безнең тормышыбызны саклый,*+

Аякларыбызга абынырга* бирми.+

10 Син безне тикшердең, и Аллаһы,+

Безне көмеш сафландыргандай сафландырдың.

11 Син безне ау тозагына керттең,

Өстебезгә авыр йөк салдың.

12 Син үлемле кешегә өстебездән* таптап үтәргә юл куйдың,

Без утлар-сулар кичтек,

Аннары син безне тыныч урынга китердең.

13 Мин синең йортыңа тулаем яндыру корбаннары алып килермен,+

Сиңа биргән вәгъдәләремне үтәрмен+ —

14 Башыма бәла төшкәч телем тибрәткән

Һәм авызым әйткән вәгъдәләрне.+

15 Мин сиңа көр хайваннардан яндыру корбаннары китерермен

Корбан бәрәннәренең төтене белән бергә.

16 Аллаһыдан куркып яшәүчеләрнең һәммәсе, килегез һәм тыңлагыз,

Аның минем хакка* нәрсә эшләгәнен сезгә сөйләрмен.+

17 Мин авызым белән аңа дәштем,

Телем белән аны данладым.

18 Күңелемдә берәр нинди яманлык йөрткән булсам,

Йәһвә мине ишетмәс иде.+

19 Әмма Аллаһы ишетте,+

Догама игътибар итте.+

20 Догамны кире какмаган,

Мине үзенең тугры мәхәббәтеннән аермаган Аллаһыны мактагыз.