Зәбур

Синең исемең безнең белән,+

Кешеләр искиткеч эшләреңне игълан итә.

2 Син: «Хөкем итү өчен вакыт билгеләгәч,

Гаделлек белән хөкем итәм,— дип әйтәсең.—

3 Җир һәм андагы бөтен яшәүчеләр таркалганда,

Аның терәкләрен мин ныгыттым». (Села)

4 Мин мактанчыкларга: «Мактанмагыз»,— дидем,

Явызларга әйттем: «Көчегез* белән масаймагыз.

5 Зур көчегез* белән масаймагыз,

Эреләнеп сөйләшмәгез.

6 Чөнки бөеклек көнчыгыштан да, көнбатыштан да,

Көньяктан да килми.

8 Йәһвәнең кулында тулы касә,+

Куәтле шәрабы күбекләнә.

Ул аны, һичшиксез, түгәчәк,

Һәм җир йөзендәге бөтен явызлар аны утырмасына кадәр эчәчәк».+

9 Мин исә бу хакта мәңге игълан итәрмен,

Ягъкуб Аллаһысына мәдхияләр җырлармын.*