Зәбур
Йортны багышлау җыры. Давытның мәдхиясе.
30 Сине югарылармын мин, и Йәһвә, чөнки син мине коткардың,*
Дошманнарыма минем өстән тантана итәргә бирмәдең.+
2 И Йәһвә Аллаһым, сиңа ярдәм сорап ялвардым мин, һәм син мине савыктырдың.+
Кичен елау килсә, иртән шатлык авазлары яңгырый.+
6 Хафасыз чагымда мин:
«Һичкайчан какшамам»*,— дидем.
7 И Йәһвә, миңа илтифатлы булганда,* син мине тау кебек нык иттең.+
Йөзеңне борганда исә, мине көчле курку биләп ала иде.+
9 Үлүемнән,* гүргә+ төшүемнән ни файда?
Туфрак сине мактармы?+ Тугрылыгың турында сөйләрме?+
10 И Йәһвә, ишет мине, илтифат күрсәт миңа.+
И Йәһвә, ярдәмчем бул.+
11 Син кайгымны биюгә әйләндердең,
Матәм киемемне салдырып, мине шатлыкка киендердең,
12 Мин* сине мактап җырлый алсын һәм өнсез булмасын өчен шулай эшләдең.
И Йәһвә Аллаһым, мин сине мәңге мактармын.