Изге

Йәһвәгә хас сыйфат; әхлакый яктан тулысынча саф, мөкатдәс булу (Чг 28:36; 1Иш 2:2; Гс 9:10; Иш 6:3). Кешеләр (Чг 19:6; 2Пат 4:9), хайваннар (Сн 18:17), әйберләр, нәрсәләр (Чг 28:38; 30:25; Лв 27:14), урын-җир (Чг 3:5; Иш 27:13), вакыт аралыклары (Чг 16:23; Лв 25:12) һәм эш-шөгыль (Чг 36:4) турында сүз барганда еврей сүзе аерылган булу, үзенә күрә бер булу, изге Аллаһы өчен багышланган, Йәһвәгә хезмәт итү өчен аерып куелган хәлдә булу дигән фикерне белдерә. Мәсихче Грек Язмаларында «изге» һәм «изгелек» дип тәрҗемә ителгән сүзләр дә Аллаһы өчен аерылып куелган дигән мәгънә йөртә. Бу сүзләр шулай ук кешенең тел тидергесез тәртибенә карата кулланыла (Мк 6:20; 2Кр 7:1; 1Пт 1:15, 16).