4:20

бу тауда: Ягъни Гәризим тавы. (Ә10 кушымт. кара.) Бу тау Еврей Язмаларында дүрт тапкыр искә алына (Кн 11:29; 27:12; Йш 8:33; Хк 9:7). Самариялеләр бу тауда, бәлки б. э. к. IV гасырда, Иерусалим гыйбадәтханәсенә көндәш булып торган үз гыйбадәтханәсен төзегән; аны яһүдләр б. э. к. 128 елда җимергән булган. Самариялеләр Изге Язмаларның беренче биш китабын гына, һәм бәлки, Йошуа китабын, ләкин үз үзгәрешләрен кертеп кенә кабул иткән; ул Самариялеләрнең биш китабы буларак билгеле. Ул китап самариялеләрнең борынгы еврей теленнән барлыкка килгән хәрефләре белән язылган. Андагы текст еврей телендәге Изге Язмаларның масорет текстыннан аерылып тора: анда якынча 6 000 урында үзгәрешләр бар, аларның күпчелеге әһәмиятле түгел, ләкин җитдиләре дә бар. Мәсәлән, Кн 27:4 тә әйтелгәнчә, «Гибал тавында» Муса кануны акбур белән буялган ташларга язып куелырга тиеш булган. Самариялеләр исә «Гибал тавы» урынына «Гәризим тавы» дип язган (Кн 27: 8). Андый үзгәрешне алар Гәризим Аллаһының изге тавы булган дигән ышануларын дәлилләр өчен керткән.