Искәрмә

b Хабакук 1:1—4; 2:3: «Хабаку́к пәйгамбәрнең күренештә алган хәбәре. И Йәһвә, күпме миңа синнән ярдәм үтенергә? Кайчан инде син ишетерсең? Күпме миңа синнән ярдәм сорарга? Кайчан инде син мине җәбер-золымнан коткарырсың? Нигә син миңа явызлыкны күрергә бирәсең? Нигә син җәбер-золымны түзеп торасың? Нигә минем алдымда һәлакәт һәм мәрхәмәтсезлек? Ни өчен бар җирдә ызгыш-талаш һәм сугыш-каршылык? Шунлыктан канун үз көчен югалткан, һәм гаделлек һич тә юк. Явызлар тәкъваларны кысрыклый, шуңа күрә гаделлек бозыла да. Чөнки бу күренешнең билгеләнгән вакытта үтәләсе бар. Ул үз ахырына ашыга һәм алдамаячак. Тоткарланса да, көт аны! Ул бит, һичшиксез, үтәләчәк. Соңга калмаячак!»