Йәзәкил

37 Йәһвә кулы минем өстемдә иде. Йәһвә үз рухы белән мине алды да сөяк тулы үзәнлек уртасына бастырды.+ 2 Ул мине алар арасында йөртте. Үзәнлектә бик күп сөяк ята иде, һәм алар бик коры иде.+ 3 Ул миннән: «Адәм улы, бу сөякләр терелә аламы?» — дип сорады. Мин: «Аллаһы Тәгалә Йәһвә, син генә беләсең»,— дидем.+ 4 Ул миңа: «Сөякләр турында пәйгамбәрлек ит һәм аларга әйт: „Сез, коры сөякләр, Йәһвә сүзен тыңлагыз:

5 Аллаһы Тәгалә Йәһвә бу сөякләргә болай ди: „Мин сезгә сулыш бирермен, һәм сез терелерсез.+ 6 Мин сездә сеңерләр һәм ит үстерермен, сезне тире белән каплармын һәм сезгә сулыш бирермен. Сез терелерсез һәм минем Йәһвә икәнемне белерсез“».

7 Шунда мин, Аллаһы үземә кушканча, пәйгамбәрлек иттем. Мин пәйгамбәрлек иткәндә, тавыш, дөбердәү ишетелде һәм сөякләр бер-берсе белән берләшә башлады. 8 Аннары карасам, сөякләрдә сеңерләр белән ит үсә башлады, һәм аларны тире каплады. Ләкин сөякләрдә сулыш әле юк иде.

9 Шунда ул миңа болай диде: «Җилгә пәйгамбәрлек ит. Пәйгамбәрлек ит, адәм улы, һәм җилгә әйт: „Аллаһы Тәгалә Йәһвә болай ди: „И җил,* дүрт яктан* кил һәм, терелсеннәр өчен, үтерелгән шушы кешеләргә өр“».

10 Мин, Аллаһы үземә кушканча, пәйгамбәрлек иттем, һәм аларга сулыш* керде. Шунда алар терелде һәм торып басты.+ Алар үтә зур гаскәр иде.

11 Шунда ул миңа болай диде: «Адәм улы, бу сөякләр — бөтен Исраи́л халкы.+ Алар болай ди: „Сөякләребез коры, өметсез калдык.+ Безне чабып ташладылар“. 12 Шуңа күрә пәйгамбәрлек итеп әйт: „Аллаһы Тәгалә Йәһвә болай ди: „Халкым минем, мин каберләрегезне ачармын,+ сезне каберләрегездән күтәрермен һәм сезне Исраил җиренә китерермен.+ 13 Каберләрегезне ачып, сезне каберләрдән күтәргәч, сез, и минем халкым, минем Йәһвә икәнемне белерсез“.+ 14 „Мин сезгә үз рухымны салырмын, һәм сез терелерсез.+ Мин сезне үз җирегезгә урнаштырырмын. Шунда сез шуны белерсез: мин, Йәһвә, моны әйттем һәм башкардым“,— дип әйтә Йәһвә».

15 Йәһвә миңа тагын болай диде: 16 «Син, адәм улы, бер таяк ал да таякка: „Яһүдкә һәм аның белән бердәмлектә торучы Исраил халкына“+,— дип яз. Аннары башка бер таяк ал да шул таякка: „Ифраи́м таягы. Йосыфка һәм аның белән бердәмлектә торучы бар Исраил халкына“+,— дип яз. 17 Аннары бу таяклар кулыңда бер таяк булып китсен өчен, аларны бер-берсенә ялга.+ 18 Халкың синнән: „Моның барысы нәрсә аңлата, әйтмәссеңме?“ — дип сорагач, 19 аларга әйт: „Аллаһы Тәгалә Йәһвә болай ди: „Мин Ифраим кулындагы Йосыф таягын һәм аның белән бердәмлектә торучы Исраил кабиләләрен алырмын һәм аларны Яһүд таягына ялгармын. Мин аларны бер таяк итәрмен,+ һәм алар кулымда бер таяк булыр“. 20 Язулы таякларың аларга күренеп торсын өчен, аларны кулыңда тот.

21 Шунда аларга әйт: „Аллаһы Тәгалә Йәһвә болай ди: „Исраиллеләр төрле халыклар арасында яшәсә дә, мин аларны шул халыклар арасыннан алырмын һәм аларны бар яклардан бергә җыеп, үз җирләренә кайтарырмын.+ 22 Мин аларны бу җирдә, Исраил тауларында, бер халык итәрмен.+ Аларның барысы белән бер патша идарә итәр.+ Алар бүтән ике халык, ике аерым патшалык булмас.+ 23 Алар үзләрен үз җирәнгеч потлары,* чирканыч эшләре һәм бар җинаятьләре белән инде нәҗесләмәс.+ Алар тугрылыксыз эш итеп гөнаһ кылды, әмма мин аларны бар тугрылыксызлыкларыннан коткарырмын һәм аларны чистартырмын. Алар минем халкым булыр, ә мин аларның Аллаһысы булырмын.+

24 Хезмәтчем Давыт аларның патшасы булыр.+ Аларның барысын бер көтүче көтәр.+ Алар хөкем карарларым буенча яшәр һәм кагыйдәләремне җентекләп үтәр.+ 25 Алар хезмәтчем Ягъкубка үзем биргән җирдә — ата-бабаларыгыз яшәгән җирдә яшәр.+ Алар үзләре дә, балалары да, балаларының балалары+ да анда мәңге яшәр.+ Хезмәтчем Давыт мәңгегә аларның башлыгы* булыр.+

26 Мин алар белән тынычлык килешүе төзермен.+ Бу алар белән мәңгелек килешү булыр. Мин аларны үз җирләренә урнаштырырмын, аларны күпсанлы итәрмен+ һәм изге урынымны алар арасына мәңгегә урнаштырырмын. 27 Чатырым* алар белән* булыр. Мин аларның Аллаһысы булырмын, ә алар минем халкым булыр.+ 28 Изге урыным Исраил арасында мәңгегә урнашкач, халыклар шуны белерләр: мин, Йәһвә, Исраилне изгеләндереп торам“».+