Һошия
Безне җәрәхәтләгән булса да, яраларыбызны үзе бәйләр.
2 Ике көннән соң ул безне терелтер.
Өченче көнне безне торгызыр,
Һәм без аның алдында яшәрбез.
3 Без Йәһвәне белербез һәм аны тагы да яхшырак белергә тырышырбыз.
Кояш һәркөн чыккан кебек, ул да һичшиксез чыгар.
Ул безгә коеп яуган яңгыр сыман,
Җирне сугарган язгы яңгыр шикелле килер».
4 «Нәрсә эшлим инде синең белән, Ифраи́м?
Һәм синең белән, Яһүд, нәрсә эшлим?
Сезнең тугры мәхәббәтегез иртәнге болытлар сыман,
Тиз арада юкка чыга торган чык шикелле.
5 Менә ни өчен мин аларны пәйгамбәрләр ярдәмендә чабып ташлармын.+
Аларны авызымнан чыккан сүзләр белән һәлак итәрмен.+
Сиңа чыгарылган хөкемнәр яктылык сыман балкып торыр.+
6 Мине бит корбаннар түгел, ә тугры мәхәббәт,*
Тулаем яндыру корбаннары түгел, ә Аллаһы турында белем сөендерә.+
7 Әмма алар гөнаһлы бәндә сыман килешүне бозды.+
Үз җирләрендә миңа хыянәт итте.
9 Руханилар — кешене сагалап ятучы җинаятьчеләр өере.
Шехе́м юлында үтерәләр,+
Чөнки алар оятсыз.
10 Исраи́л йортында мин коточкыч нәрсә күрдем.
Ифраим анда фәхешлек кыла.+
Исраил үзен нәҗесләде.+