⁹ Ул болай дип дәвам итә: «Әгәр дә аны [аңлауны] көмеш кебек эзләсәң һәм хәзинә кебек табарга тырышсаң...» (Гыйбрәтле хикәя 2:4). Бу тау куышында эшләүче кешеләрне искә төшерә, алар гасырлар дәвамында кыйммәтле дип саналган металлар — алтын белән көмеш — эзләгән. Алтын өчен кешеләрне үтергәннәр. Кайберәүләр, аны табарга тырышып, гомерләрен сарыф иткән. Әмма ул чыннан да шул хәтле кадерлеме? Әгәр чүлдә адашып сусаудан үлә язсаң, син нәрсәне сайлар идең: бер кисәк алтыннымы яисә бер стакан сунымы? Кешеләр нинди тырышлык белән алтын эзлиләр, ә шул ук вакытта аның кыйммәтлеге ясалма һәм гел үзгәреп тораa! Алланы һәм аның ихтыярын аңлауны, зирәклек белән акыллылыкны без никадәр күбрәк тырышлык белән эзләргә тиешбез! Ләкин мондый эзләүләрнең файдасы нәрсәдә? (Мәдхия 18:8—11; Гыйбрәтле хикәя 3:13—18).