Әмма ата-аналар «әдәпкә утырту чыбыгын», ягъни аларга бирелгән хакимиятне беркайчан да кирәгеннән артык кулланмаска тиешb (Гыйбрәтле сүзләр 22:​15; 29:15). «Аталар, балаларыгыз өметсезлеккә бирелмәсен өчен, аларны ярсытмагыз»,— дип әйтелә Инҗилдә (Көлессәйлеләргә 3:21). Изге Язмаларда шулай ук кыйнап тәрбияләү һәрвакыт та уңышлы түгел икәне күрсәтелә. Гыйбрәтле сүзләр 17:10 да: «Акыллы кешегә бер шелтә сүзе дә уңай тәэсир ясар; акылсыз кешене исә йөз мәртәбә суктырсаң да файдасы булмас»,— дип әйтелә. Анда баланы киләчәктәге начар эшләрдән коткарып калу өчен дә аңа җәза бирергә киңәш ителә. Канун 11:19 да ата-аналар балаларны әхлак ягыннан өйрәтер өчен һәрбер уңайлы очракны кулланыгыз дип әйтелә (Канун 6:6, 7 не дә карагыз.)