Яхъя — килеш-килбәте буенча да, сөйләме буенча да үзенчәлекле кеше. Ул дөя йоныннан кием киеп һәм билен күн каеш белән буып йөри. Яхъя саранча (чикерткә сыман бөҗәк) һәм кыр балы белән туклана. Ул: «Тәүбә итегез, чөнки күкләр Патшалыгы якынлашты»,— дип игълан итеп йөри (Маттай 3:2).

Яхъяның хәбәре аның тыңлаучыларын ваемсыз калдырмый. Күпләр үзләренә тәүбә итәргә, ягъни үткәндәге яшәү рәвешләреннән баш тартып, фикер йөртүләрен һәм юлларын үзгәртергә кирәклеген аңлый. Яхъя янына «Иерусалимнан, бөтен Яһүдиядән һәм Үрдүн тирәләреннән» халык агыла (Маттай 3:5). Күпләр тәүбә итә. Яхъя аларны Үрдүн елгасында суга чумдырып ала. Ни өчен ул моны эшли?

— Мин суга чумдырам,— дип җавап бирә ул һәм тагын бер мөһим нәрсә өсти,— әмма арагызда сез белмәгән берәү бар. Ул минем артымнан килә (Яхъя 1:25—27).