«Менә мин сайлаган хезмәтчем, сөеклем, минем җаным аны хуплый! Мин аны үземнең рухым белән сугарырмын, һәм ул халыкларга чын гаделлекнең нәрсә икәнен аңлатыр. Ул бәхәсләшмәс, кычкырмас, зур урамнарда аның тавышын һичкем ишетмәс. Ул сына башлаган камышны сындырып төшермәс, пыскып яткан җитен филтәне сүндермәс. Ул гаделлекне урнаштырганчы шундый булыр. Халыклар аның исеменә өметләнеп яшәр».

Күп кенә кешеләр, образлы әйткәндә, сына башлаган камышка охшаш, бөгелгән һәм аяк астына салып тапталган; нәкъ андый кешеләргә Гайсә үзенең юатучы хәбәрен алып килә. Алар тормыш ялкыны менә-менә сүнәргә торган пыскып яткан җитен филтә сыман. Гайсә сына башлаган камышны сындырып төшерми һәм пыскып яткан җитен филтәне сүндерми. Ул юашларны игелек һәм ярату белән рухландыра. Чыннан да, халыклар Гайсәгә өметләнә ала! Маттай 12:15—21; Марк 3:7—12; Ишагыйя 42:1—4.