Зирәк ата һичшиксез үз улының күңелсез йөзен һәм түбән иелгән башын күреп, аның тәүбә иткәнен аңлый. Ә атасының беренче булып үзенә таба йөгереп килгәне угылны үз гөнаһларын танырга булыша. Гайсә болай ди: «Шунда улы: „Әти, мин күктәге Аллаһыга да, сиңа каршы да гөнаһ кылдым. Улың дип аталырга лаек та түгелмен. Мине үзеңә ялчы итеп ал“,— дигән».

Юлдан язган угыл исә, бу дөнья тәкъдим иткән рәхәтлекләрдән файдаланыр өчен, Аллаһы халкын калдырып киткән кешеләрне символлаштыра. Әмма вакыт узу белән алар тәүбә итә һәм кабат Аллаһының хезмәтчеләре булып китә. Кичерүгә мохтаҗ икәнлекләрен аңлап, үзенә кайткан кешеләргә карата нинди ярату һәм мәрхәмәт күрсәтә Атабыз! Лүк 15:11—32; Левиләр 11:7, 8; Рәсүлләр 6:7; Лүк 12:32; Еврейләргә 12:23; Яхъя 10:16.