Йосыф Ягъкубның кече улларының берсе булган. Атасы аны аеруча яраткан, һәм абыйлары моны күргән. Синеңчә, алар нинди хисләр кичергән? Алар Йосыфтан көнләшкән һәм хәтта аны нәфрәт иткән. Йосыф, гадәти булмаган төшләр күргәндә, аларны абыйларына сөйләгән. Бу төшләр шуны аңлаткан: беркөн алар Йосыфка сәҗдә кылыр. Моны аңлагач, алар аны тагы да ныграк нәфрәт итә башлаган!

Бер вакыт Йосыфның абыйлары Шехе́м шәһәре янында сарыклар көткән. Ягъкуб Йосыфны аларның хәлләрен белешергә җибәргән. Ерактан Йосыфның якынлашуын күргәч, абыйлары: «Әнә төшләр әфәндесе килә! Әйдәгез, аны үтерик!» — диешкәннәр. Алар аны тотып алган да тирән чокырга ташлаган. Әмма абыйсы Яһүд: «Аны үтермәгез,— дигән,— аны коллыкка сатыйк». Шунда алар Йосыфны Мисырга́ барган мидьянлы́ сәүдәгәрләргә 20 көмеш акчага саткан.

Аннан соң Йосыфның абыйлары аның киемен кәҗә канына манып алган. Бу киемне аталарына җибәреп, алар: «Бу улыңның киеме түгелме?» — дигән. Шунда Ягъкуб аның улы Йосыфны кыргый хайван үтергән дип уйлаган. Тирән кайгыдан ул бик озак елаган. Һәм аны беркем дә юата алмаган.

Мисырда́ Йосыфны Потифа́р исемле бер хакимгә коллыкка сатканнар. Әмма Йәһвә Йосыф белән булган. Потифа́р Йосыфның тырыш һәм ышанычлы булганын күргән. Тиздән ул аны бөтен хуҗалыгы өстеннән куйган.

Потифарны́ң хатыны Йосыфның чибәр булуына игътибар иткән. Ул көн саен аны, якынлык кылыр өчен, үзе белән ятарга сораган. Йосыф нәрсә эшләгән? Ул аның тәкъдимнәреннән баш тарткан һәм болай дигән: «Юк! Алай дөрес түгел. Хуҗам миңа ышана, ә син аның хатыны. Синең белән ятсам, Аллаһыга каршы гөнаһ кылырмын!»

Бер көнне Потифарны́ң хатыны, Йосыфны үзе белән ятарга мәҗбүр итәргә теләп, аны киеменнән тоткан. Шунда Йосыф качып киткән. Потифа́р кайткач, хатыны аңа: «Йосыф минем белән ятарга теләгән»,— дип ялганлаган. Потифа́р бик ярсыган һәм Йосыфны төрмәгә япкан. Әмма Йәһвә Йосыфны онытмаган.

Йосыф төрмәдә утырганда, фиргаве́н — Мисы́р патшасы — төшләр күргән. Бу төшләрне беркем дә аңлата алмаган. Бер хезмәтчесе фиргавенгә́ аның төшләрен Йосыф аңлата ала дип әйткән. Фиргаве́н шунда ук Йосыфны чакырткан.

Фиргаве́н Йосыфка: «Төшләремне аңлатып бир»,— дип әйткән. Йосыф аңа болай дигән: «Җиде ел буе Мисырда́ ризык мул булачак, ә аннары җиде ел ачлык булачак. Берәр акыллы кешене сайла һәм ул ризык җыйсын. Шулчак халкың ачтан үлмәс». Фиргаве́н аңа: «Мин сине сайлыйм! — дигән.— Син Мисырда́ икенче кеше булачаксың!» Фиргаве́н күргән төшләрнең мәгънәсен Йосыф кайдан белгән? Аңа моны Йәһвә ачкан.

Киләсе җиде ел дәвамында Йосыф ризык җыйган. Аннан соң, Йосыф алдан әйткәнчә, бөтен җирдә ачлык башланган. Кешеләр бар җирләрдән Йосыф янына ризык сатып алырга килгән. Аның әтисе Ягъкуб та Мисырда́ ризык бар дип ишеткән. Шуңа күрә ул үзенең ун улын Мисырга́ ризык сатып алырга җибәргән.

Ягъкубның уллары Йосыф янына килгәч, ул аларны шунда ук танып алган. Абыйлары исә Йосыфны танымаган. Алар аңа сәҗдә кылган. Шулай итеп Йосыфның яшь чагында күргән төшләре үтәлгән. Йосыф, аларның әле дә явызмы, юкмы икәнен белер өчен, аларга болай дигән: «Сез шымчылар. Сез илебезнең көчсез якларын белергә килгәнсез». Алар исә: «Юк! Без Кәнганна́н килдек,— дигәннәр.— Без 12 абый-энеле идек. Беребез үлде, ә иң кечебез әтиебез белән калды». Шунда Йосыф аларга: «Иң кече энегезне яныма китерсәгез, сүзегезгә ышанырмын»,— дип әйткән. Шулчак алар өйгә әтиләре янына кайтып киткән.

Ягъкубның гаиләсендә тагын ризык беткәч, ул үз улларын кабат Мисырга́ җибәргән. Бу юлы алар үзләре белән иң кече энеләре Биньяминны́ да алганнар. Абыйларын сынарга теләп, Йосыф Биньяминны́ң капчыгына ашлык белән бергә үзенең көмеш касәсен дә салган. Аннары ул абыйларын: «Сез аны урлагансыз»,— дип гаепләгән. Йосыфның хезмәтчеләре касәне Биньями́н капчыгында тапкач, абыйлары гаҗәпкә калган. Алар Йосыфтан Биньяминны́ түгел, ә үзләрен җәзаласын дип үтенгән.

Хәзер Йосыф белгән: аның абыйлары үзгәргән. Йосыф үз хисләрен бүтән тыя алмаган. Ул елап җибәргән һәм: «Мин энегез Йосыф. Әтием әле исәнме?» — дип әйткән. Абыйлары шаккаткан. Ул аларга болай дигән: «Кылган эшегез аркасында борчылмагыз. Аллаһы мине монда тормышыгызны коткарыр өчен җибәргән. Тизрәк, әтиебезне монда китерегез».

Шунда алар өйләренә кайтып киткән, әтиләренә шул яхшы хәбәрне сөйләгән һәм аны Мисырга́ китергән. Ниһаять, күп еллар узгач, Йосыф үз атасы белән яңадан күрешкән!