Зәбур

Давутниң язмиси.

16 Худайим! Мени сақлиғин, чүнки Саңа таяндим.

 2 Йәһваға мән ейттим: «Йәһва Рәббим,

Һаятимдики бар яхшилиғим Сениңдин,

 3 Йәрдә яшиғучи муқәддәслириңдә,

Ушбу бүйүкләрдә, мениң хошаллиғим».

 4 Мәйли башқилар бутлирини көпәйтип,

Ят худаларға жүгрисун. Мән уларға қан

Һәдийәләрни қуймаймән вә улар исимлирини

Еғизимға һәргиз алмаймән.

 5 Йәһва — мениң мирасим, несивим һәм толған

Қачам. Сән варислиғимни чиң тутисән.

 6 Маңа гөзәл йәрләрдин өткән чәк

Берилди һәм мирасим йеқимлиқ.

 7 Мени үгәткән Йәһвани махтаймән! Һәтта

Кечилириму аң-сезимлирим маңа тәлим

Тохтимай бериду.

 8 Дайим Йәһвани көримән. У оң тәрипимдә,

Шуңа иккиләнмәймән.

 9 Шуниңдин кәлбим шатлиниду, мәндики шәрәп

Тәнтәниләйду, һәтта теним бехәтәр ятиду,

 10 Сәвәви, Сән җенимни гөрдә қалдурмайсән,

Өз муқәддисиңгә чирикликни көргүзмәйсән.

 11 Маңа һаятлиқ йолини көрситисән, йүзүң алдида

Шатлиқ мол, оң қолуңда әбәдий һөзүрлиниш.