Йәрәмия

15 Йәһва маңа мундақ деди: «Һәтта Мениң алдимда Муса билән Самуил турған болса, Мән шу чағдиму ушбу хәлиқкә илтипат көрсәтмәттим. Уларни Мәндин нери қоғла, улар нери турсун! 2 Әгәр бу кишиләр сениңдин сориса: “Биз билән немә болиду?”— уларға мундақ җавап бәр: “Йәһва мону сөзләрни ейтти:

“Бирлири өлүмлүк ағриқтин түгәйду,

башқилири қиличтин һалак болиду.

Бәзилири ачарчилиқтин өлиду,

йәнә бирлири болса, тутқунға елиниду!”

3 “Мән уларға төрттүрлүк апәтләрни әвәтимән,— дәйду Йәһва,— уларни өлтүридиған қилични, уларни жиртидиған иштларни, уларни йәп-қиритидиған қушлар билән һайванларни. 4 Мән шундақ қилимәнки, зиминниң барлиқ шаһлиқлири буларни көрүп, дәһшәткә келиду. Бу Хизқияниң оғли Манассия Йәһуданиң падишаси болғанда, Йерусалимда қилған яман ишлири үчүн җазадур.

 5 Ким саңа, Йерусалим, ич ағритиду?

Ким һисдашлиқ көрситиду?

Һәм ким қешиңдин өтүп,

саңа течлиқ тиләйду?

 6 “Сән Мени қалдурдиң,— дәйду Йәһва.—

Кәйниңгә чекинип, Маңа тәтүр қаридиң.

Шуңлашқа Мән қолумни саңа қоюп,

сени уҗүқтуримән. Мән сени аяштин һардим.

 7 Мән уларни арилар билән бу йәрдин ташлап

чиқардим, улардин балилирини тартивалимән.

Мән Өз хәлқимни Мениң йолумдин

чиққанлиғи үчүн қириветимән.

 8 Уларниң тул аяллириниң сани деңизлардики

қумниң санидин көпирәк болиду.

Күнниң чүшлигидә Мән уларға,

аниларға һәм яш жигитләргә,

һалак қилғучини әвәтимән.

Уларға қорқунуч туюқсиз келип,

әндишини көңлигә салимән.

 9 Йәттини туққан аял һалсизлинип ятиду.

У аранла дәм еливатиду.

Униң қуяши күндүзила петип кәтти,

у изада қелип, пәсәйди”.

“Улардин тирик қалған барлиғини

Мән дүшмән қиличиға бериветимән”,—

дәп әскәртиду Йәһва Худа».

10 «Һалимға вай, мениң анам!

Немә үчүн сән мени туғдуң?

Мән шундақ киши, мениң билән пүткүл

йәр талишип, урушмақта. Мән һечнәрсини

һечкимгә өсүм билән қәризгә бәрмисәмму,

лекин барлиғи мени қарғаватиду.—

11 Йәһва җававән ейтти: «Маңа ишәнгин,

Мән саңа ярдәм көрситип, яхшилиқ қилимән.

Дүшмәнлириң алдида апәт һәм бәхитсизлик

вақтида сени һимайә қилимән».

12 «Кимду-бири төмүрни сундураламду,

шималдин болған төмүрни вә мисни?

13 Сениң байлиғиң билән ғәзнилириңни

Мән дүшмәнлириңгә булаң-талаңға

бериветимән. Уларни пүткүл гуналириң,

пүтүнләй зиминиңниң чәклиригичә

қилиниватқан әйиплириң үчүн

һәқсиз уларға тапшуримән.

14 Мән уларни сән билмәйдиған йәргә

қаршилашқучилириң билән әвәтиветимән,

чүнки Мениң ғәзивимниң оти

туташти вә у саңа өртәнди».

15 Аһ, Йәһва! Сән һәммини билисән.

Мени есиңға елип, диққәт ағдурғина.

Мениң үчүн тәқиплигүчиләрдин өч алғина,

мени Өзәңниң узақ сәвирлигиңдин

һалакәткә әкәлмигинә. Билгинки, Сениң үчүн

Мән ушбу мәсхиригә дуч болуватимән.

16 Мән Сениң сөзлириңни тепип, истимал қилдим.

Шуниң билән Сениң сөзүң мән үчүн хошаллиқ

һәм шатлиқ болди, чүнки мән Сениң исмиң,

әскәрләр Сәрдари Йәһва билән аталдим!

17 Мән тамашә қилишни яхши көрүдиғанлар

билән биллә олтармаймән вә улар

билән зияпәттә болмаймән. Сениң қолуң

мәндә болғанлиқтин, мән ялғуз олтиримән,

чүнки Сән мени нәпрәткә толтурдуң.

18 Немишкә мениң көңүл ағриғим тохтимайду вә

ярам сақаймайду? У давалашқиму ярамсиз.

Сән мән үчүн қуруп кәткән булақ

яки ишәшсиз мәнбәдәк боламсән?

19 Буниңға Йәһва Рәбб мундақ деди:

«Әгәр сән өз кәйпиятиңни өзгәртсәң,

Мән йәнила саңа илтипат көрситимән.

Сән Маңа хизмәт қилисән. Әгәр сән

баһалиқ нәрсини пайдисиз нәрсидин

пәриқ қилалисаң, Мениң исмимдин сөзләйсән.

Улар саңа диққәт ағдуриду, сән болсаң

уларниң сөзлиригә диққәт бөлмәйсән».

20 «Мән сени ушбу хәлиқ алдида мәккәм мис

теми қилимән. Улар сениң билән көрүшиду,

лекин сени йеңәлмәйду. Сәвәви, Мән сени

қутқузуш һәм қутулдуруш үчүн,

сениң биләндур,— дәйду Йәһва.—

21 Мән сени вәһшиләр қолидин сақлаймән

һәм рәһимсиз кишиләрдин күзитимән».