Юнус вә чоң белиқ

СУДИКИ әву адәмгә қараң. У наһайити хәтәрлик әһвалда, шундақму? Чоң бир белиқ у адәмни жутуп кәтмәкчи! Биләмсиз, у ким? У адәмниң исми Юнус. Униң қандақ болуп, бундақ хәтәргә йолуққанлиғини көрүп бақайли.

Юнус Йәһваниң бир пәйғәмбири еди. Елиша пәйғәмбәр өлүп кәткәндин кейин, узун өтмәй Йәһва Юнусқа: “Сән Нинәви дегән чоң шәһәргә бар. У шәһәрниң хәлқи яманлиқ қилип һәддидин ашти. Мән сени уларни агаһландурушқа әвәтимән”, деди.

Бирақ, Юнус пәйғәмбәр беришни халимиди. Шуңа, у бир кемигә чиқип, Нинәвигә қарши йөнилишкә сәпәргә чиқти. Юнус тапшурған хизмәтни ташлап қечип кәткәнлиги үчүн, Йәһва хапа болди. Шуңа, у қаттиқ боран-чапқун пәйда қилди. Деңиз долқуни бәк чоң болуп, кемә чөкүп кетәйла дәп қалған еди. Кемидики деңизчилар бәкму қорқуп кәтти вә вақирап өзлириниң илаһлиридин ярдәм тиләшти.

Ахирида, Юнус пәйғәмбәр уларға: “Мән Йәһваға ибадәт қилимән, у асман билән йәрни яратқан Худа. Мән Йәһва маңа тапшурған хизмәтни қилишни ташлап қечип кетиватимән”, деди. Шуңа, деңизчилар униңдин: “Биз сени қандақ қилсақ, боран-чапқун тохтайду?” дәп сориди.

Юнус: “Мени деңизға ташлаңлар, деңиз қайта тинич болиду”, деди. Деңизчилар ундақ қилишни халимиди. Бирақ, боран-чапқун техиму улғайди. Шуңа, ахири болмай улар Юнусни кемидин ташлиди. Боран-чапқун дәрһал тохтап, деңиз тиничланди.

Юнус суға чөкүп кетиватқинида, чоң бир белиқ уни жутувалди. Амма, у өлмиди. У үч кечә-күндүз белиқниң қосиғида турди. Йәһваниң буйруғиға қулақ селип Нинәви шәһиригә бармиғанлиғи үчүн, Юнус пәйғәмбәр қаттиқ пушайман қилди. Ундақта, униң немә иш қилғанлиғини биләмсиз?

Юнус Йәһваға дуа қилип ярдәм тилиди. Шуниң билән, Йәһваниң күч-қудрити билән белиқ Юнусни қуруқлуққа қусуп чиқиривәтти. Андин кейин, Юнус пәйғәмбәр Нинәви шәһиригә барди. Мошу вақиә, Йәһваниң ейтқан һәр қандақ сөзлиригә бойсунушниң нәқәдәр муһим екәнлигини бизгә үгитиду!