Һәзрити Әйса әлчи Петрусни Йәһваниң униңға ғәмхорлуқ қилидиғанлиғиға ишәндүргән. Өлүмдин тирилгән Әйса мөҗүзә қилип, Петрус вә башқа әлчиләргә көп белиқ тутушқа ярдәм бәргән (Йоһ. 21:4—6). Шәк-шүбһисизки, бу мөҗүзә Петрусни у муһтаҗ болған барлиқ маддий нәрсиләрни Йәһваниң асанла тәминләп берәләйдиғанлиғиға ишәндүргән. Бәлким, Петрус Әйсаниң илгири ейтқан сөзлирини есигә алған: Худа Падишалиғини һаятида биринчи орунға қойғанларниң еһтияҗлирини Йәһва Худа тәминләп бериду (Мәт. 6:33). Буларниң һәммиси Петрусни һаятида биринчи орунға белиқчилиқ кәспини әмәс, бәлки вәз ейтиш хизмитини қоюшқа дәвәт қилған. У милади 33-жили Әллигинчи күн мәйримидә җасарәт билән көпчилик алдида гувалиқ берип, миңлиған кишиләрниң хуш хәвәрни қобул қилишиға ярдәм бәргән (Әлч. 2:14, 37—41). Униңдин кейин, у самарийәликләр вә йәһудий әмәс кишиләрниңму Мәсиһни қобул қилишиға ярдәм бәргән (Әлч. 8:14—17; 10:44—48). Наһайити ениқки, Йәһва Петрусни ишлитип, һәр түрлүк инсанларни Өз җамаитигә елип кәлгән. w23.09 20-б., 1-абз.; 23-б., 11-абз.

Бабиллиқлар Йерусалимни вәйран қилип, тәхминән икки жилдин кейин Бабил падишаси Небуқаднисар ғайәт зор бир һәйкәл һәққидә кишини чөчүтидиған әҗайип бир чүшни көргән. Әгәр өзиниң немә чүш көргәнлигини ейтип беридиған вә уни чүшәндүридиған һечким чиқмиса, падиша барлиқ данишмәнләрни вә Даниялниму өлтүридиғанлиғи һәққидә тәһдид салған (Дан. 2:3—5). Даниял дәрһал бир иш қилиши керәк еди. Ундақ болмиса, нурғун кишиләр өлтүрүләтти. У падишаниң алдиға кирди вә чүшниң мәнасини ейтип бериши үчүн вақит беришини сориди (Дан. 2:16). Бу вәзийәттә Даниял җасарәтлик болуп, күчлүк етиқадини көрситиши керәк еди. Муқәддәс китапта һечбир йеридә илгири Даниялниң чүш өрүгәнлиги тоғрисида үзүндиләр йоқ. У достлиридин асмандики Худадин рәһим-шәпқәт қилип, бу сирни ашкарилишини сорашни өтүнгән (Дан. 2:18). Йәһва уларниң дуалириға җавап қайтурған. Худаниң ярдими билән у Небуқаднисарниң чүшини өрүп бәргән. Шундақ қилип, Даниял вә униң достлири аман қалған еди. w23.08 2-б., 4-абз.

Сәвирчан болушниң пайдиси һәққидә ойлаң. Сәвирчан болсақ, көңлүмиз техиму хошал-хорам вә тинч-хатирҗәм болиду. Шуңа, сәвирчанлиқ роһий вә җисманий сағламлиғимиз үчүн пайдилиқ. Башқиларға сәвирчан болсақ, улар билән техиму яхши мунасивәт орнитимиз. Җамаитимиз техиму инақ-иттипақ болиду. Бирси бизни териктүргәндә, асанлиқчә аччиқланмисақ, вәзийәтниң техиму яманлишип кетишиниң алдини алалаймиз (Зәб. 37:8; Пәнд н. 14:29). Һәммидин муһими, асмандики Атимизни үлгә қилимиз вә Униңға техиму йеқинирақ болимиз. Сәвирчанлиқ һәқиқәтән кишини җәлип қилидиған есил пәзиләт болуп, һәммимиз үчүн пайдилиқ. Гәрчә сәвирчан болуш дайим асанға тохтимисиму, Йәһваниң ярдими билән бу пәзиләтни давамлиқ йетилдүрәләймиз. Йеңи дунияни сәвирчанлиқ билән күтүватқинимизда «Йәһваниң көзи Униңдин қорққанларға вә Униң шәпқитини күткәнләргә» тикиливатқанлиғиға ишинәләймиз (Зәб. 33:18). Шуңа, һәммимиз давамлиқ сәвир-тақәтни «кийишкә» қәтъий бәл бағлайли. w23.08 22-б., 7-абз.; 25-б., 16, 17-абз.