Октябрь

Бәзидә сиз үчүн итаәт қилиш яки бойсунуш қийин боламду? Давут падишаму шундақ һис-туйғуда болған, шуңа у Худаға мундақ дуа қилған: «Ниҗатиң шатлиғини қайтурғина вә егилик роһуң мени күчләндүрсун» (Зәб. 51:12). Давут Йәһва Худани сөйгән, шундақтиму бәзидә Униңға итаәт қилиш қийин болған. Бизму шундақ әһвалға дуч келимиз. Немә үчүн? Биринчидин, биз итаәт қилмаслиқ хаһишини мирас елип туғулдуқ. Иккинчидин, Шәйтан өзигә охшаш, дайим бизни Йәһваға қарши чиқишқа аздуриду (Кор. 2-х. 11:3). Үчинчидин, биз бу дунияда исиянкар кишиләрниң арисида яшаймиз, чүнки улар «беқинмаслиқниң пәрзәнтлиридә һәрикәт қиливатқан роһқа» әгишиду (Әфәс. 2:2). Шуниң үчүн биз гунаға майил хаһишимизға қарши турушимиз керәк, йәнә Шәйтан вә бу дунияниң тәсиригә қарши турушимиз лазим. Демәк, Йәһваға вә У тәйинлигән һоқуқдарларға итаәт қилиш үчүн көп тиришчанлиқ көрситишимиз керәк. w23.10 6-б., 1-абз.

Әйса Мәсиһниң суни шарапқа айландуруш мөҗүзисидин немиләрни үгинәләймиз? Кәмтәрлик һәққидә үгинәләймиз. У өз мөҗүзиси билән махтанмиған. Әмәлийәттә, у һечқачан өзи қилған һечбир иши үчүн махтинип баққан әмәс. Әксичә, у кәмтәрлик билән қайта-қайта барлиқ шан-шәрәп вә махташларни өз Атисиға бәргән (Йоһ. 5:19, 30; 8:28). Әгәр Әйсани үлгә қилип, өзүмизни кәмтәр тутсақ, өзүмизниң қилған һәрқандақ ишидин махтанмаймиз. Өзүмиз һәққидә әмәс, бәлки Худа бизни ериштүргән хизмәт қилиш имтиязи билән махтинайли (Йәр. 9:23, 24). Биз Худаға лайиқ шан-шәрәпни Униңға беришимиз керәк. Әслидә, Йәһваниң ярдимисиз һечбир ишни оңушлуқ қилалмаймиз (Кор. 1-х. 1:26—31). Кәмтәр болсақ, башқиларға қилған яхшилиғимизни тилға елип, махтинишимизниң һаҗити йоқ. Йәһва Худа қиливатқан ишимизни көридиғанлиғини вә уни қәдирләйдиғанлиғини билип, буниңдин қанаәт һис қилимиз (Мәтта 6:2—4ни селиштуруң; Ибр. 13:16). Шуниңға ишинимизки, кәмтәрлик билән Әйсани үлгә қилсақ, Йәһваниң көңлини хурсән қилимиз (Пет. 1-х. 5:6). w23.04 4-б., 9-абз.; 5-б., 11, 12-абз.

Муқәддәс роһниң илһами билән әлчи Паул Мәсиһ әгәшкүчилирини башқиларниң мәнпәитини көзләшкә дәвәт қилған. Җамаәт жиғилишлири җәриянида бу нәсиһәт сөзини қандақ қоллансақ болиду? Шуни унтумайли, башқиларму бизгә охшаш қол көтирип җавап беришни халайду. Мундақ ойлап көрүң: сиз достлириңиз билән сөһбәтләшкәндә, пәқәт өзүңиз көп сөзләп, башқиларға азирақ сөзләш пурситини қалдурамсиз? Әлвәттә ундақ қилмайсиз. Уларниңму сөһбитиңларда өз сөзлирини қилишиға йол берисиз. Худди шуниңдәк, җамаәт жиғилишлиридиму көпирәк қериндашларниңму җавапларни беришини халаймиз. Етиқатчи қериндашлиримизни илһамландурушниң әң яхши усуллиридин бири — уларға өз иман-етиқадини ипадиләшниң пурситини бериш (Кор. 1-х. 10:24). Қисқа җавап бәрсәк, көпирәк кишиләр җавап берәләйду. Һәтта қисқа җавап бәргәндиму, бәк көп муһим нуқтиларни сөзләштин сақлиниң. Әгәр сиз абзацтики һәммә нәрсини сөзлисиңиз, башқиларниң бир нәрсә дейишигә һечнемә қалмайду. w23.04 22, 23-б., 11—13 абз.

Вәзийәтлиримиз өзгәргәндә, вәз хизмитини давамлаштуруп, башқиларға ярдәм беришниң нәқәдәр муһимлиғини чоқум әстә сақлишимиз керәк. Вәз хизмитимиздә маслишишчан болушимиз керәк. Биз иман-етиқади, көзқариши вә келип чиқиши охшимайдиған кишиләрни учритимиз. Әлчи Паул маслишишчан болған. Бизму уни үлгә қилалаймиз. Әйса Мәсиһ Паулни «башқа хәлиқләр үчүн әлчи» болушқа тәйинлигән (Рим. 11:13). Паул шу вәзипини орунлап йәһудийлар, греклар, оқумушлуқ адәмләр, кәмтәр деханлар, һөкүмәт әмәлдарлири вә падишаларға вәз қилған. Әшу һәр түрлүк кишиләрниң қәлбигә тәсир қилиш үчүн Паул һәртүрлүк вәзийәтләргә маслишишқа һәрикәт қилған (Кор. 1-х. 9:19—22). Паул кишиләрниң қәйәрдин кәлгәнлиги, немигә ишинидиғанлиғи һәққидә чоңқур ойланған. Шуңа у вәзийәткә маслишип, һәрбир кишини Худаға җәлип қилидиған усулда параңлашқан. Әгәр бизму вәзийәткә маслишишчан болсақ вә һәрбир кишигә ярдәм беришниң әң яхши йолини тепишқа тиришсақ, вәз хизмитимиз техиму үнүмлүк болиду. w23.07 23-б., 11, 12-абз.

Мулайим киши әслидә аҗиз әмәс, бәлки күчлүк кишидур. Бир киши қийин вәзийәткә дуч кәлгәндә, соғ қан болуп, өзини тутувелиши үчүн күч керәк. Мулайимлиқ — муқәддәс роһниң мевисидин бири (Гал. 5:22, 23). «Мулайимлиқ» дәп тәрҗимә қилинған грек сөзи бәзидә көндүрүлгән явайи атни тәсвирләштә ишлитилгән. Явайилиқтин өзгирип яваш болған бир атни көз алдиңизға кәлтүрүп беқиң. У йәнила күчлүк. Ундақта, биз, инсанлар мулайим болуш билән биргә күчлүк болуш үчүн немә қилалаймиз? Буни өзүмизгә тайинип қилалмаймиз. Буни қилишниң бир муһим йоли — Худаниң муқәддәс роһини сорап дуа қилиш вә бу гөзәл пәзиләтни йетилдүрүшимиз үчүн ярдәм сораш. Мулайимлиқни йетилдүргән нурғун Гувачиларниң мисаллири бар. Нурғунлиған Гувачилар қарши чиққучиларға дуч кәлгәндә, мулайимлиқ билән җавап қайтуруп, әтрапида күзитип турғанларға яхши тәсират қалдурған (Тим. 2-х. 2:24, 25). w23.09 14-б., 3-абз.

Бизни әймәндүридиған әҗайип бир көрүнүштә әлчи Йоһан асманда Йәһваға ибадәт қиливатқан 24 ақсақални көргән. Улар Худани мәдһийиләп шундақ дейишкән: «Сән шан-шөһрәткә, шан-шәрәпкә вә күч-қудрәткә лайиқсән» (Вәһ. 4:10, 11). Садиқ пәриштиләрниңму Йәһвани мәдһийиләш вә улуқлаш үчүн нурғун сәвәплири бар. Улар асманда Яратқучи билән биллә болиду вә Уни яхширақ тонуйду. Пәриштиләр Йәһваниң қиливатқан ишлирини көргәндә, Униң пәзиләтлирини үгиниду. Йәһваниң қандақ һәрикәт қилидиғанлиғини күзәткинидә, бу уларни Уни мәдһийиләшкә дәвәт қилиду (Аюп 38:4—7). Бизму чоқум дуалиримизда Йәһва Худани мәдһийилишимиз керәк. Уни чин қәлбимиздин сөйидиғанлиғимизни вә немә үчүн Уни һөрмәтләйдиғанлиғимизни ейтиш арқилиқ Уни мәдһийиләймиз. Муқәддәс китапни оқуғанда вә тәтқиқ қилғанда, Йәһваниң сизни Өзигә алаһидә җәлип қилидиған пәзиләтлирини байқашқа тиришиң (Аюп 37:23; Рим. 11:33). Андин Йәһваға әшу пәзиләтлири һәққидә қандақ һис-туйғуда болидиғанлиғиңизни ейтиң. Бизгә вә барлиқ етиқатчи қериндашлиримизға ярдәм бериватқанлиғи үчүн Йәһвани мәдһийиләң (Сам. 1-яз. 2:1, 2). w23.05 3, 4-б., 6, 7-абз.

1919-жили Худаниң хәлқи Бүйүк Бабилниң контроллиғи астидин қутулған. Әшу жили садиқ вә әқил-парасәтлик қул өз ишлирини башлап, сәмимий кишиләрни «Муқәддәс йол» билән меңишқа йетәклигән (Мәт. 24:45—47, Йәшая 35:8). Өтмүштә йол тәйярлашқа қатнашқан садиқ кишиләр мошу чоң йолға қәдәм ташлиғанларниң Йәһва вә Униң мәхсәтлири һәққидә билим елишиға ярдәм бәргән (Пәнд н. 4:18). Нәтиҗидә, бу йолда маңғанлар һаятини Йәһваниң тәләплиригә мувапиқ маслаштурушқа башлиған. Йәһва Өз хәлқидин дәрһал барлиқ зөрүр өзгәртишләрни қилишни тәләп қилмиған еди. Әксичә, У аста-аста уларни тавлап пақлиған. Һәрбир ишимизда Худайимизни хурсән қилалисақ, буниңдин интайин хошал болимиз! Йол яхши һаләттә туруши үчүн у дайим асрап турушқа муһтаҗ болиду. 1919-жилдин буян техиму көп кишиләрниң Бүйүк Бабилдин айрилиши үчүн «Муқәддәс йол» тәйярлаш иши давам қилиши керәк еди. w23.05 17-б., 15-абз.; 19-б., 16-абз.

Рәһбәрлик кеңәшниң әзалири һәрхил комитетларда хизмәт қилидиған ярдәмчиләрни шәхсән өзлири үгитип тәрбийиләп келиватиду. Мошу ярдәмчиләр һазирниң өзидә тәшкилаттики нурғун еғир вәзипиләрни садақәтмәнлик билән орунлаватиду. Улар майланғанлар асманға елип кетилгәндин кейин Мәсиһниң қойлириға яхши ғәмхорлуқ қилишқа пухта тәйярланған. Дәһшәтлик чоң балаю апәтниң ахирлишишиға аз қалғанда, майланғанларниң қалған әзалиридин әң ахирқиси асманға елип кетилгәндин кейин, йәр йүзидә пак ибадәт йоқ болуп кәтмәйду. Әйса Мәсиһниң рәһбәрлиги астида биз Яратқучи Йәһваға садақәтмәнлик билән хизмәт қиливеримиз. Шу чағда Муқәддәс китапта Магогтин болған Гог дәп аталған дөләтләр иттипақи Худа хәлқигә һуҗум қилиду (Әзәк. 38:18—20). Шундақ болсиму, уларниң һуҗуми бәк қисқа болиду вә ғәлибә қилалмайду. Улар бизниң Йәһваға ибадәт қилишимизға һечқандақ тосалғу болалмайду. Йәһва Худа чоқум Өз хәлқини қутқузиду. Әлчи Йоһан вәһийдә Мәсиһниң башқа қойлири болған «зор бир топ халайиқни» көргән. Пәриштә әлчи Йоһанға бу кишиләр дәһшәтлик чоң балаю апәттин чиққанлиғини ейтқан (Вәһ. 7:9, 14). Демәк, шәк-шүбһисизки Йәһва Худа бизни қутқузуп қалиду! w24.02 5, 6-б., 13, 14-абз.

Муқәддәс роһқа еришиш үчүн немә қилалаймиз? Биз дуа қилалаймиз, Худа Сөзини тәтқиқ қилип үгинәләймиз вә Униң роһи йетәкләватқан тәшкилат билән йеқин мунасивәттә болалаймиз. Шундақ қилиш роһниң мевисини йетилдүрүшимизгә ярдәм бериду (Гал. 5:22, 23). Худа Өз роһини пәқәт пак ой-пикир вә пак иш-һәрикәттә болғанларға бериду. Әгәр напак ой-пикирдә болуп, униңға әгишип иш қилсақ, У Өз роһини давамлиқ бизгә бәрмәйду (Сал. 1-х. 4:7, 8). Давамлиқ муқәддәс роһқа еришиш үчүн, биз чоқум бәшарәтләргә бепәрвалиқ қилмаңлар дегән нәсиһәткә қулақ селишимиз керәк (Сал. 1-х. 5:20). Бу айәттики «бәшарәтләр» дегән сөз Йәһва муқәддәс роһи арқилиқ «Йәһваниң күни» вә җиддий бир заманда яшаватқанлиғимиз һәққидә бәргән хәвәрни билдүриду. Йәһваниң күни, йәни Армагедонни бу өмримиздә көрмәймиз дәп ойлимаймиз. Әксичә, дайим уни әстә сақлаймиз, йәни иш-һәрикитимиздә пак болуп, муқәддәс жүрүш-турушимизни сақлаш арқилиқ давамлиқ алдираш болимиз (Пет. 2-х. 3:11, 12). w23.06 12-б., 13, 14-абз.

Биз күтмигәндә туюқсиз шәһваний мәзмундики нәрсиләрни көрүп қалсақ, немә қилишимиз керәк? Дәрһал шундақ көрүнүштин көзүмизни елип қечишимиз лазим. Әгәр Йәһва билән болған мунасивитимизниң нәқәдәр қиммәтлик екәнлигини есимизгә алсақ, бу шуларни дәрһал рәт қилишимизға ярдәм берәләйду. Һәтта бәзи рәсимләр порнография болмаслиғи мүмкин. Шундақтиму улар бизниң җинсий һәвисимизни қозғиши мүмкин. Немишкә улардин жирақ турушимиз керәк? Чүнки биз жүригимиздә җинсий әхлақсизлиқ қилишқа қәдәм бастуридиған кичик бир ишниму қилишни халимаймиз (Мәт. 5:28, 29). Тайландтики Дэйвид исимлиқ ақсақал мундақ дәйду: «Өз-өзүмдин шундақ сораймән: “Гәрчә сүрәтләр порнография болмисиму, мән давамлиқ униңға қарисам, Йәһвани хурсән қилимәнму?” Шундақ ой-пикир жүргүзүш маңа даналиқ билән һәрикәт қилишқа ярдәм бериду». Йәһваниң көңлини рәнҗитидиған һәрқандақ ишни рәт қилсақ, дана йол тутумиз. Йәһвадин қорқуш — «даналиқниң бешидур». w23.06 23-б., 12, 13-абз.

«Ичкири бөлмә» бәлким җамаәтлиримизни билдүриду. Дәһшәтлик чоң балаю апәт мәзгилидә биз етиқатчи қериндашлиримизға қошулсақ, Йәһва вәдә қилған һимайигә еришимиз. Шуңа, чоқум қериндашлиримизға чин қәлбимиздин сөйгү-муһәббәт көрситишкә давамлиқ тиришишимиз керәк. Қутқузулуп қелишимиз дәл мошуниңға бағлиқ болуши мүмкин! Йәһваниң улуқ күни барлиқ инсанийәт үчүн интайин қийин бир вақит болиду (Зәф. 1:14, 15). Йәһваниң хәлқиму қийинчилиқларға дуч келиду. Амма биз һазирниң өзидә тәйярлиқ қилсақ, тинч-хатирҗәм болуп, башқиларға ярдәм берәләймиз. Келәчәктә дуч келидиған һәрқандақ қийинчилиқларға чидамчанлиқ билән бәрдашлиқ беримиз. Қериндашлиримиз азап-оқубәт чәккәндә, көйүмчан болуп, уларға еһтияҗлиқ нәрсиләрни тәминләп бериш арқилиқ қолумиздин келишичә ярдәм қилимиз. Һазирниң өзидә қериндашлиримизға чин көңлүмиздин сөйгү-муһәббәт көрситишни үгәнсәк, келәчәктиму шундақ қилимиз. Шундила, келәчәктә барчә балаю апәтләр вә азап-оқубәтләр унтулуп кетилидиған йеңи дунияда Йәһва бизни мәңгүлүк һаятлиқ билән мукапатлайду (Йәшая 65:17). w23.07 7-б., 16, 17-абз.

Худаниң Сөзидә дайим садақәтмән кишиләр күчлүк дәп тәсвирлиниду. Амма уларниң арисидики әң күчлүк кишиму һәрдайим өзиниң иман-етиқадини күчлүк һис қилмиған. Мәсилән, бәзи вәзийәтләрдә Давут падиша өзиниң худди тағдәк күчлүк екәнлигини һис қилған, амма башқа вәзийәтләрдә уни «әндишә бағлиған» еди (Зәб. 30:7). Шимшон Худаниң роһиға еришкәндә алаһидә күчлүк болған, амма Худаниң роһидин айрилғанда у аҗизлап, башқа кишиләргә охшаш болуп қалғанлиғини тонуп йәткән (Һак. 14:5, 6; 16:17). Бу садақәтмән кишиләрниң күчлүк болушиниң бирдин-бир сәвәви — Йәһва уларни күчләндүргән. Әлчи Паул өзиниңму Йәһвадин келидиған күч-мәдәткә муһтаҗ екәнлигини етирап қилған (Кор. 2-х. 12:9, 10). Паулму саламәтлик тәрәптин қийинчилиқларға дуч кәлгән (Гал. 4:13, 14). Бәзи вақитларда униң үчүн тоғра иш қилиш қийин болған (Рим. 7:18, 19). Бәзидә у йәнә ғәм-қайғуға петип, амалсиздәк һис қилған (Кор. 2-х. 1:8, 9). Паул қийинчилиқларға бәрдашлиқ берәлиши үчүн Йәһва униңға күч-мәдәт бәргән. w23.10 12-б., 1, 2-абз.

Әгәр бәзидә өзүмизни әрзимәс һис қилсақ, Йәһваниң бизни Өзигә җәлип қилғанлиғини әсләп көрүң (Йоһ. 6:44). У биздә бәлким өзүмиз көрмәйватқан яхши пәзиләтләрни көрүватиду вә бизниң зади қандақ адәм екәнлигимизни биздин яхширақ билиду (Тар. 2-яз. 6:30). Шуңлашқа Йәһва бизгә қәдирлик екәнлигимизни ейтқинида, биз буниңдин қәтъий гуманланмаслиғимиз керәк (Йоһ. 1-х. 3:19, 20). Бәзилиримиз һәқиқәтни тонуштин авал бәзи хата ишларни қилип, нәтиҗидә һазирға қәдәр өзүмизни гунакардәк һис қилишимиз мүмкин (Пет. 1-х. 4:3). Һәтта Худаниң садақәтмән хизмәтчилириму гунакар хаһиши билән күрәш қилиду. Сизму шундақ қиливатамсиз? Әгәр шундақ болса, Йәһваниң садиқ хизмәтчилириниңму шуниңға охшаш һис-туйғулар билән күрәш қилғанлиғини билиш көңлүмизни тәсәлли тапқузиду. Мәсилән, әлчи Паул камчилиқлири тоғрилиқ ойланғанда, өзини интайин бечарә һис қилған (Рим. 7:24). Әлвәттә, Паул аллиқачан гуналириға товва қилип, чөмдүрүлүштин өткән болсиму, лекин у «әлчиләрниң арисида әң» төвән биримән вә «мән — әң гунакари» дегән еди (Кор. 1-х. 15:9; Тим. 1-х. 1:15). w24.03 27-б., 5, 6-абз.

Падиша Йәһоашниң яман қараридин алалайдиған бир савақ — биз Йәһва Худани сөйидиған вә Уни хурсән қилишни халайдиған кишиләр билән дост болушимиз керәк, чүнки улар бизгә яхши тәсир қилиду. Пәқәт тәңдашлириңиз биләнла дост болмаң. Унтумаңки, Йәһоаш дости Йәһоядаһтин хелила кичик еди. Достларни таллиған чағда өзүңиздин мундақ сорап көрүң: «Достлирим Йәһваға болған иман-етиқадимни күчәйтишкә ярдәм берәмду? Улар мени Худаниң өлчәмлири бойичә яшашқа үндәмду? Улар Муқәддәс китаптики һәқиқәтләр тоғрилиқ сөзлишәмду? Худаниң әхлақий өлчәмлирини һөрмәтләйдиғанлиғини көрситәмду? Улар пәқәт қулиғимға хуш яқидиған нәрсиләрни дәмду яки керәк болғанда маңа нәсиһәт берәмду?» (Пәнд н. 27:5, 6, 17) Әслидә достуңиз Йәһвани сөймисә, ундақ достларниң һечқандақ кериги йоқ. Достлириңиз Йәһвани сөйсә, улардин айрилмаң. Чүнки шундақ достлар сизгә яхши тәсир қилалайду (Пәнд н. 13:20). w23.09 9, 10-б., 6, 7-абз.

«Альфа» — грек елипбәсиниң башлиниш һәрипи, «Омега» болса — ахирқи һәрипи. Йәһва «Альфа вә Омега» дегән тәсвирләшни қоллинип, Өзиниң мәлум ишни башлиғанда, уни чоқум ахирғичә орунлайдиғанлиғини көрсәткән. Йәһва Худа Адәм атини вә Һава анини яратқанда, уларни бәрикәтләп: «Әвлат көрүп көпийиңлар, йәр йүзини толтуруңлар, уни асраңлар»,— дегән (Ярит. 1:28). Шу пәйттә Йәһва «Альфа» болған. У Өзиниң мәхситини ениқ ейтқан. Адәм ата вә Һава аниниң мукәммәл, итаәтчан әвлатлири йәр йүзини толтуруп, дуния йүзини җәннәткә айландуруши керәк. Әшу вақитта Йәһва Худа «Омега» болиду. Асман билән йәрни яритип болғандин кейин, Йәһва Худа бир капаләт бәргән. У йәттинчи күнниң ахирида Өзиниң инсанийәт вә йәр йүзи үчүн қилған мәхситини толуқ әмәлгә ашуридиғанлиғиға капаләтлик қилған (Ярит. 2:1—3). w23.11 5-б., 13, 14-абз.

Бабилдин Исраилға бериш үчүн тәхминән төрт ай мүшкүл сәпәр қилиш керәк еди. Амма Йәһва Худа уларниң қайтип кетишигә тосқунлуқ қилидиған һәрқандақ тосалғуларни йоқ қилидиғанлиғиға вәдә бәргән. Садиқ йәһудийларниң нәзәридә Исраил зиминиға қайтишниң пайдиси һәрқандақ қурбанлиқни бериштин көп әвзәл еди. Улар үчүн әң чоң бәрикәт — қайта пак ибадәтни әслигә кәлтүрүш еди. Шәһәрдә Йәһваниң ибадәтханиси йоқ еди. Исраиллар Муса пәйғәмбәрниң қанунида тәләп қилинған қурбанлиқларни сунуш үчүн нә қурбангаһ, нә роһанийларму йоқ еди. Униңдин башқа, Исраил хәлқи Йәһва вә Униң өлчәмлирини һөрмәтлимәйдиған ғәйри илаһларға ибадәт қилғучиларниң арисида яшатти. Шуңа, Худани сөйидиған миңлиған йәһудийлар жутиға қайтип, пак ибадәтни әслигә кәлтүрүшкә тәқәза болған. w23.05 14, 15-б., 3, 4-абз.

Биз «йоруқлуқниң пәрзәнтлиридәк» яшишимиз үчүн Худаниң Муқәддәс роһиниң ярдимигә муһтаҗ. Немә үчүн? Чүнки әхлақсизлиққа толған бу дунияда өзүмизни пак тутуш асан әмәс (Сал. 1-х. 4:3—5, 7, 8). Муқәддәс роһ бизгә бу дунияниң әхлақсиз ой-пикирлиригә, йәни барлиқ Худаниң көзқарашлириға зит келидиған пәлсәпивий көзқарашлар вә тәпәккүр қилиш усуллириға қарши турушимизға ярдәм бериду. Муқәддәс роһниң ярдимидә биз һәрхил яхшилиқ вә һәққанийлиқ мевисини берәләймиз (Әфәс. 5:9). Муқәддәс роһқа еришишниң бир йоли — Йәһваға дуа қилип сораш. Әйса мундақ дегән: «Униңдин муқәддәс роһни сориғанларға бериду!» (Луқа 11:13) Униңдин башқа, җамаәт жиғилишида етиқатчилар билән бирликтә Йәһва Худани мәдһийилигәндә муқәддәс роһқа еришимиз (Әфәс. 5:19, 20). Худаниң муқәддәс роһи бизгә яхши тәсир қилип, Худани хурсән қилидиған усулда һаят кәчүрүшимизгә ярдәм бериду. w24.03 23, 24-б., 13—15 абз.

Сизгә техиму сәвирчан болуш керәкму? Шундақ болса, буниң үчүн дуа қилиң. Сәвирчанлиқ — муқәддәс роһниң мевисидин бири (Гал. 5:22, 23). Шуңа, муқәддәс роһ үчүн дуа қилип, Йәһвадин роһниң мевисини йетилдүрүшимизгә ярдәм беришини соралаймиз. Әгәр сәвир-тақитимизни синайдиған вәзийәткә йолуқсақ, сәвирчан болушимизға ярдәм беридиған муқәддәс роһни давамлиқ сораймиз (Луқа 11:13). Биз йәнә Йәһва Худадин мәлум ишларға Униңға охшаш қарашқа ярдәм беришини соралаймиз. Дуа қилғандин кейин, һәр күни күчимизниң йетишичә сәвирчан болушқа тиришишимиз керәк. Сәвирчан болуш үчүн көпирәк дуа қилсақ, Йәһва бу пәзиләтниң қәлбимиздә йилтиз тартип, техиму сәвир-тақәтлик болушимизға ярдәм бериду. Шундақла Муқәддәс китаптики үлгиләр тоғрилиқ чоңқур ойлиниш ярдәм бериду. Муқәддәс китапта сәвирчанлиқ көрсәткән нурғун кишиләрниң мисаллири бар. Бу үзүндиләр тоғрилиқ чоңқур ойлиниш арқилиқ сәвирчанлиқ көрситишниң усуллирини үгинивалалаймиз. w23.08 22, 23-б., 10, 11-абз.

Һәзрити Әйса әлчи Петрусни Йәһваниң униңға ғәмхорлуқ қилидиғанлиғиға ишәндүргән. Өлүмдин тирилгән Әйса мөҗүзә қилип, Петрус вә башқа әлчиләргә көп белиқ тутушқа ярдәм бәргән (Йоһ. 21:4—6). Шәк-шүбһисизки, бу мөҗүзә Петрусни у муһтаҗ болған барлиқ маддий нәрсиләрни Йәһваниң асанла тәминләп берәләйдиғанлиғиға ишәндүргән. Бәлким, Петрус Әйсаниң илгири ейтқан сөзлирини есигә алған: Худа Падишалиғини һаятида биринчи орунға қойғанларниң еһтияҗлирини Йәһва Худа тәминләп бериду (Мәт. 6:33). Буларниң һәммиси Петрусни һаятида биринчи орунға белиқчилиқ кәспини әмәс, бәлки вәз ейтиш хизмитини қоюшқа дәвәт қилған. У милади 33-жили Әллигинчи күн мәйримидә җасарәт билән көпчилик алдида гувалиқ берип, миңлиған кишиләрниң хуш хәвәрни қобул қилишиға ярдәм бәргән (Әлч. 2:14, 37—41). Униңдин кейин, у самарийәликләр вә йәһудий әмәс кишиләрниңму Мәсиһни қобул қилишиға ярдәм бәргән (Әлч. 8:14—17; 10:44—48). Наһайити ениқки, Йәһва Петрусни ишлитип, һәр түрлүк инсанларни Өз җамаитигә елип кәлгән. w23.09 20-б., 1-абз.; 23-б., 11-абз.

Бабиллиқлар Йерусалимни вәйран қилип, тәхминән икки жилдин кейин Бабил падишаси Небуқаднисар ғайәт зор бир һәйкәл һәққидә кишини чөчүтидиған әҗайип бир чүшни көргән. Әгәр өзиниң немә чүш көргәнлигини ейтип беридиған вә уни чүшәндүридиған һечким чиқмиса, падиша барлиқ данишмәнләрни вә Даниялниму өлтүридиғанлиғи һәққидә тәһдид салған (Дан. 2:3—5). Даниял дәрһал бир иш қилиши керәк еди. Ундақ болмиса, нурғун кишиләр өлтүрүләтти. У падишаниң алдиға кирди вә чүшниң мәнасини ейтип бериши үчүн вақит беришини сориди (Дан. 2:16). Бу вәзийәттә Даниял җасарәтлик болуп, күчлүк етиқадини көрситиши керәк еди. Муқәддәс китапта һечбир йеридә илгири Даниялниң чүш өрүгәнлиги тоғрисида үзүндиләр йоқ. У достлиридин асмандики Худадин рәһим-шәпқәт қилип, бу сирни ашкарилишини сорашни өтүнгән (Дан. 2:18). Йәһва уларниң дуалириға җавап қайтурған. Худаниң ярдими билән у Небуқаднисарниң чүшини өрүп бәргән. Шундақ қилип, Даниял вә униң достлири аман қалған еди. w23.08 2-б., 4-абз.

Сәвирчан болушниң пайдиси һәққидә ойлаң. Сәвирчан болсақ, көңлүмиз техиму хошал-хорам вә тинч-хатирҗәм болиду. Шуңа, сәвирчанлиқ роһий вә җисманий сағламлиғимиз үчүн пайдилиқ. Башқиларға сәвирчан болсақ, улар билән техиму яхши мунасивәт орнитимиз. Җамаитимиз техиму инақ-иттипақ болиду. Бирси бизни териктүргәндә, асанлиқчә аччиқланмисақ, вәзийәтниң техиму яманлишип кетишиниң алдини алалаймиз (Зәб. 37:8; Пәнд н. 14:29). Һәммидин муһими, асмандики Атимизни үлгә қилимиз вә Униңға техиму йеқинирақ болимиз. Сәвирчанлиқ һәқиқәтән кишини җәлип қилидиған есил пәзиләт болуп, һәммимиз үчүн пайдилиқ. Гәрчә сәвирчан болуш дайим асанға тохтимисиму, Йәһваниң ярдими билән бу пәзиләтни давамлиқ йетилдүрәләймиз. Йеңи дунияни сәвирчанлиқ билән күтүватқинимизда «Йәһваниң көзи Униңдин қорққанларға вә Униң шәпқитини күткәнләргә» тикиливатқанлиғиға ишинәләймиз (Зәб. 33:18). Шуңа, һәммимиз давамлиқ сәвир-тақәтни «кийишкә» қәтъий бәл бағлайли. w23.08 22-б., 7-абз.; 25-б., 16, 17-абз.

Әлчи Яқуп бир киши Худаға ишинимән дәп ейтиши, бирақ ишлири билән буни көрсәтмәйдиғанлиғи мүмкин дәп ейтқан (Яқуп 2:1—5, 9). Йәнә Яқуп кийим вә йемәк-ичмәккә муһтаҗ болған қериндишини көрүп, амма униңға әмәлий ярдәм қилмиған бир киши тоғрилиқ ейтқан. Шу киши өзиниң етиқади барлиғини ейтсиму, униң һәрикәтлири етиқади йоқлиғини көрситиду (Яқуп 2:14—16). Яқуп өз ишәнчисини иш-һәрикити билән көрсәткән Раһабниң үлгисини кәлтүрди (Яқуп 2:25, 26). Раһаб Йәһва Худа тоғрилиқ аңлиған вә Униң исраилларни қоллап-қувәтлигәнлигини чүшәнгән (Йәшуа 2:9—11). У икки исраил пайлақчини хәтәрлик вәзийәттә қоғдап, өзиниң етиқадини иш-һәрикәтлири билән көрсәтти. Раһаб намукәммәл болсиму вә Исраил хәлқидин чиқмисиму, Ибраһим пәйғәмбәргә охшаш һәққаний дәп җакаланған. Раһабниң мисалидин көргинимиздәк, ишәнчимизни иш-һәрикәтлиримиз арқилиқ көрситишимиз интайин муһим. w23.12 5, 6-б., 12, 13-абз.

Биз, Мәсиһ әгәшкүчилири, Муқәддәс китапниң асасий тәлимлирини чүшиниш билән қанаәтлинип қалмаймиз. Йәһваниң муқәддәс роһиниң ярдими билән Худа Сөзидики чоңқур нәрсиләрни үгинишкә тәшна болумиз (Кор. 1-х. 2:9, 10). Сизгә қизиқ болидиған мавзуни таллап, уни әстаидил тәтқиқ қилип, издинип көрсиңиз болиду. Бу Йәһва Худаға техиму йеқинлишишқа ярдәм бериду. Мәсилән, Худа Өзиниң сөйгү-муһәббитини қедимқи хизмәтчилиригә қандақ нәмаян қилғанлиғи тоғрилиқ тәтқиқ қилип, Йәһваниң сизниму сөйидиғанлиғини қандақ көрситидиғанлиғи тоғрилиқ издинип үгиниң. Яки болмиса, Йәһваниң исраиллар үчүн бәлгүлигән ибадәт қилиш орунлаштурушини тәкшүрүп, униң бүгүнки күндә Мәсиһ әгәшкүчилири үчүн бәлгүлигән ибадәт қилиш орунлаштурушини селиштуруң. Әйсаниң йәр йүзидики һаяти вә хизмити җәриянида әмәлгә ашурған бәшарәтләр һәққидә чоңқур издинип көрсиңиз болиду. Йәнә «Күзитиш мунари материаллири көрсәткүчи» яки «Йәһва гувачилириниң йол көрсәткүчидин» башқа мавзуларниму тапалайсиз. Муқәддәс Язмиларни чоңқур тәтқиқ қилиш иман-етиқадиңизни күчәйтип, Худа тоғрилиқ билимгә егә болушиңизға ярдәм бериду (Пәнд н. 2:4, 5). w23.10 18, 19-б., 3—5 абз.

«Қизғин» дегән сөз «созулуш» дегәнни билдүриду. Айәтниң давамида шундақ меһир-муһәббәтни көрсәтсәк, немә болидиғанлиғи йезилған. «Қизғин» сөйүш «көплигән гуналарни япиду». Мундақ мисал кәлтүрәйли. Биз мәйнәт болуп кәткән бир үстәлниң үстини рәхт билән яптуқ дәйли. Әгәр бу рәхтни бәкирәк тартип япсақ, үстәлниң үстидики көпирәк дағларни йепишқа болиду. Худди шуниңдәк, биз қериндашлиримизни «қизғин сөйсәк», уларниң бирнәччә әмәс, бәлки нурғун хаталиқлирини кәчүрәләймиз. Қериндашлиримизға болған меһир-муһәббитимиз шундақ күчлүк болуши керәкки, һәтта қийин болсиму, уларниң камчилиқлирини кәчүрүшимиз керәк (Кол. 3:13). Башқиларни кәчүргәндә, сөйгү-муһәббитимизниң күчлүк екәнлигини вә Йәһва Худани хурсән қилишни халайдиғанлиғимизни көрситимиз. w23.11 11, 12-б., 13—15 абз.

Һошия падиша 26 яшқа киргәндә ибадәтханини ремонт қилиш ишлирини башлиған. Шу чағда Муса пәйғәмбәр арқилиқ берилгән қанун китави тепилған еди. Һошия қанундики сөзләрни аңлиғанда, бу уни дәрһал һәрикәт қилишқа үндигән (Тарихнамә 2-язма 34:14, 19—21). Сизму Муқәддәс китапни дайим оқушни халамсиз? Бәлким, һазир шундақ қилишқа тиришиватқансиз. Өзүңизгә ярдәм берәләйдиған айәтләрни бәлгү селип қоюшни яхши көрәмсиз? Һошия тәхминән 39 яшта болғанда, чоң бир хаталиқ өткүзүп, һаятидин айрилған. У Йәһва Худадин йол-йоруқ сорашниң орниға, өзигә ишәнгән (Тар. 2-яз. 35:20—25). Бу һәммимиз үчүн муһим бир савақ. Мәйли қанчә яшта болайли яки қанчә узун жил һәқиқәттә болайли, давамлиқ Йәһвадин йол-йоруқ издишимиз лазим. Йол-йоруқ издишимиз үчүн дайим дуа қилишимиз, Муқәддәс китапни тәтқиқ қилип үгинишимиз вә роһий җәһәттин йетилгән қериндашлардин мәслиһәт соришимиз керәк. Шундақ қилсақ, өзүмизни техиму хошал-хорам һис қилип, чоң бир хаталиқларни азирақ өткүзүп қойимиз (Яқуп 1:25). w23.09 12, 13-б., 15, 16-абз.

Муқәддәс китапта Йәһвани сөйгән вә Униңға хизмәт қилған нурғун аялларниң үлгилири бар. Худди мақалиниң асасий айитигә мас, улар «өзини тутувалған» вә «һәрқандақ ишта ишәнчлик» болған (Тим. 1-х. 3:11). Униңдин башқа, яш қизлар өз җамаитидә роһий җәһәттин пишип йетилгән вә үлгә қилишқа лайиқ аял қериндашларни тапалайду. Яш қизлар, җамаитиңларда пишип йетилгән вә силәр үлгә қилалайдиған қериндашларни тонамсиләр? Уларниң гөзәл пәзиләтлиригә диққәт қилиңлар. Кейин шу пәзиләтләрни қандақ нәмаян қилалайдиғанлиғиңиз тоғрилиқ ойлаңлар. Пишип йетилгән Худа хизмәтчиси үчүн муһим болған бир пәзиләт — кәмтәрлик. Кәмтәр аял Йәһва Худа вә башқилар билән яхши мунасивәттә болиду. Мәсилән, Йәһвани сөйидиған аял аилидики башчилиқ принципиға кәмтәрлик билән бойсуниду (Кор. 1-х. 11:3). Бу принципниң аилидә вә җамаәттә қоллинишиниң алаһидиликлири бар. w23.12 18, 19-б., 3—5 абз.

Йәһва әр кишидин өз аялини сөйүшини вә уни җисманий, һиссий вә роһий тәрәптин тәминлишини тәләп қилиду. Чоңқур ойлиниш иқтидари, аялларни һөрмәтләш вә ишәнчлик болуш қатарлиқ пәзиләтләр вә керәклик маһарәтләр сизниң яхши әр болушиңизға ярдәм бериду. Той қилғандин кейин дада болушиңиз мүмкин. Яхши дада болушқа мунасивәтлик Йәһва Худадин немиләрни үгинәләйсиз? (Әфәс. 6:4) Йәһва Оғли Әйсани қанчилик сөйидиғанлиғини вә униңдин рази екәнлигини очуқ ашкарә қилған (Мәт. 3:17). Әгәр келәчәктә дада болсиңиз, балилириңизға дайим уларни сөйидиғанлиғиңизни ейтиң. Қилған яхши ишлири үчүн махтап туруң. Йәһвани үлгә қилидиған атилар пәрзәнтлириниң роһий җәһәттин пишип йетилгән Мәсиһ әгәшкүчиси болушиға ярдәм берәләйду. Аилиңиздикиләргә вә җамаәттики қериндашларға меһрибанлиқ билән ғәм қилип, сөйгү-муһәббитиңизни вә миннәтдарлиғиңизни ипадиләш арқилиқ һазирниң өзидә яхши дада болушни үгинәләйсиз (Йоһ. 15:9). w23.12 29-б., 17, 18-абз.

Йәһваниң садиқ хизмәтчилириму һәммә адәмләргә охшаш һаятта түрлүк қийинчилиқларға дуч келиду. Буниңдин башқа, Худаниң хәлқи сүпитидә дүшмәнләрниң қаршилиғи вә зиянкәшлигигә учраймиз. Гәрчә Яратқучимиз Йәһва бизни шу қийинчилиқлардин һимайә қилмисиму, бизгә ярдәм беридиғанлиғини вәдә қилған (Йәшая 41:10). Униң ярдими билән, мәйли қандақ қийин синақларға дуч кәлмәйли, хошаллиғимизни жүтүрүп қоймай, тоғра қарарларни чиқиралаймиз вә Йәһваға садиқ болуп қалалаймиз. Йәһва бизгә жүригимизни тинч-хатирҗәм қилидиғанлиғини вәдә қилған (Флп. 4:6, 7). Муқәддәс китапта бу «Тәңриниң течлиғи» дәп атилиду. Йәһва Худа билән йеқин достлуқ мунасивәттә болғачқа, биз шундақ тинч-хатирҗәмликни һис қилимиз. «Тәңриниң течлиғи» болса, «һәрқандақ ой-пикирдин үстүн», йәни биз тәсәввур қилалиғандинму ешип чүшидиған тинч-хатирҗәмликтур. Йәһваға чин қәлбиңиздин дуа қилғандин кейин өзүңизни интайин тинч-хатирҗәм һис қилған чағлириңиз болғанму? Әшу һис-туйғу дәл «Тәңриниң течлиғи». w24.01 20-б., 2-абз.; 21-б., 4-абз.

Худаға болған сөйгү-муһәббәт садақәтмән кишиләрни чин қәлбидин Униң исмини мәдһийиләшкә үндәйду. Давут Падиша буни чүшәнгән, Йәһваниң исмини мәдһийиләш — Йәһваниң Өзини мәдһийиләш. Йәһваниң исми билән Униң нам-абройи бир-биригә зич бағлинишлиқ болғачқа, Йәһваниң барлиқ гөзәл пәзиләтлири вә әҗайип ишлирини есимизгә келиду. Давут Йәһваниң исмини муқәддәс дәп билип, уни мәдһийилимәкчи болған. У буни пүтүн вуҗуди, йәни чин қәлбидин қилмақчи болған. Шуниңға охшаш, лавийларму Йәһвани мәдһийиләштә үлгә қалдурған. Улар кәмтәрлик билән шуни етирап қилған. Улар һәрқанчә қилсиму, Йәһва Худаниң муқәддәс исмини толуқ мәдһийиләшкә өз сөзлириниң аҗиз келидиғанлиғини ейтқан (Нәһ. 9:5). Шәк-шүбһисизки, уларниң кәмтәрлик билән чин қәлбидин чиққан мәдһийә сөзлири Йәһваниң қәлбини хурсән қилған. w24.02 9-б., 6-абз.

Мәхситиңизгә йетәлмәй қалсиңиз, Йәһва сизни мәғлуп болди дәп қаримайду (Кор. 2-х. 8:12). Оңушсизлиқни тәҗрибә, савақ елишниң бир йоли дәп қараң. Қол йәткүзгән мәхсәтлириңизни есиңиздә тутуң. Муқәддәс китапта: «Худа адаләтсиз әмәс, У. . . хизмәт қилғиниңларни. . . унтумайду»,— дәп йезилған (Ибр. 6:10). Шуңа, бизму унтуп қалмаслиғимиз керәк. Өтмүштә оңушлуқ қилалиған ишлар һәққидә ойлинип көрүң. Йәһва билән дост болдиңиз, У тоғрилиқ башқиларға вәз қилдиңиз вә суға чөмдүрүлүштин өттүңиз. Өтмүштә алға илгириләп, мошу барлиқ роһий мәхсәтлириңизгә қол йәткүздиңиз. Һазирму худди илгирикигә охшаш, мәхсәтлириңизгә йетиш үчүн давамлиқ тиришалайсиз. Йәһваниң ярдими билән өз мәхситиңизгә йетәләйсиз. Роһий мәхситиңизгә йетиш үчүн давамлиқ тиришиң. Мәнзилгә йетишиңизгә Йәһва Худа қандақ ярдәм бериватқанлиғиға нәзәр селип, һузур елишни унтумаң (Кор. 2-х. 4:7). Әгәр ваз кәчмисиңиз, техиму көплигән бәрикәтләргә еришисиз (Гал. 6:9). w23.05 31-б., 16—18 абз.

Йәһва Өзи сөйгән кишиләрдин хурсән болғанлиғини көрситишни халайду. Муқәддәс Язмиларда Йәһва Худа икки қетим Әйсани сөйүмлүк Оғлум, униңдин хурсәнмән дәп етирап қилғанлиғи йезилған (Мәт. 3:17; 17:5). Сизму Йәһваниң сиздин хурсән болғанлиғини ейтишни халиғанму? Гәрчә һазир биз асмандин бир авазниң кәлгәнлигини аңлимисақму, бирақ У Өз Сөзи болған Муқәддәс китап арқилиқ бизгә сөз қилиду. Муқәддәс китаптики һәзрити Әйсаниң сөзини оқуғинимизда, Йәһваниң биздин хурсән екәнлигини тәстиқләйдиған сөзлирини «аңлалаймиз». У Атисиниң есил пәзиләтлирини мукәммәл әкс әттүргән. Шуңлашқа биз Әйсаниң өзиниң намукәммәл, амма садиқ әгәшкүчилиридин хурсән болғанлиғини ейтқан. Буни оқуғинимизда, Йәһваниң бу сөзләрни бизгиму ейтқанлиғини тәсәввур қилалаймиз (Йоһ. 15:9, 15). Қийинчилиқлар пәйда болса, улар Йәһваниң биздин хурсән әмәслигини билдүрмәйду, бәлки бу Йәһваға болған сөйгү-муһәббәт вә ишәнчимизниң чоңқурлиғини испатлаш үчүн пурсәт яритип бериду (Яқуп 1:12). w24.03 28-б., 10, 11-абз.