Сәгәк туруп һошиярлиғимизни сақлашта муһәббәт интайин муһим (Мәт. 22:37—39). Худаға болған сөйгүмиз һәрқандақ қийинчилиқларға қаримай, давамлиқ чидамчанлиқ билән вәз қилишимизға ярдәм бериду (Тим. 2-х. 1:7, 8). Йәһваға хизмәт қилмайдиғанларға сөйгү-муһәббитимизни көрситиш үчүн адәмләргә вәз қилимиз. Һәтта телефон қилиш вә хәт йезиш арқилиқ гувалиқ беримиз. Һаман бир күни кишиләрниң өзгирип, тоғра йолда меңишни башлайдиғанлиғидин үмүт үзмәймиз (Әзәк. 18:27, 28). Биз башқиларни вә етиқатчи қериндашлиримизни сөйүмиз. Сөйгүмизни көрситиш үчүн «бир-бириңларға тәсәлли бериңлар вә бир-бириңларни мустәһкәмләңлар» дегән нәсиһәткә әмәл қилишқа тиришимиз (Салоникилиқларға 1-хәт 5:11). Җәңдә мүрини-мүригә тирәп, уруш қилған әскәрләргә охшаш, бир-биримизгә тәсәлли беримиз. Биз һәргиз қериндашлиримизни билип туруп қәстән рәнҗитмәймиз. Яки бизни рәнҗиткини үчүн қериндишимизни рәнҗитмәймиз (Сал. 1-х. 5:13, 15). Биз йәнә җамаәткә йетәкчилик қиливатқан ақсақалларни һөрмәтләш арқилиқ сөйгү-муһәббитимизни нәмаян қилимиз (Сал. 1-х. 5:12). w23.06 10-б., 6-абз.; 11-б., 10, 11-абз.

Иман-етиқадимизни күчәйтишниң бир усули — төләм үстидә чоңқур ойлиниш. Төләм бизни Худаниң вәдилириниң әмәлгә ашидиғанлиғиға ишәндүриду. Йәһваниң қанчилик қурбан бәргәнлиги һәққидә әстаидил ойланғинимизда, Яратқучимизниң гөзәл бир дунияда мәңгү һаятлиқ вәдисиниң чоқум әмәлгә ашидиғанлиғиға болған ишәнчимизни күчәйтимиз. Немә үчүн шундақ дейәләймиз? Ундақта төләм немини өз ичигә алған? Йәһва Өзиниң әң йеқин сирдиши болған сөйүмлүк тунҗа Оғлини асмандин мукәммәл инсан сүпитидә туғулушқа әвәткән. Әйса йәр йүзидә болғинида, һәртүрлүк қийинчилиқларға бәрдашлиқ бәргән. Кейин у азап-оқубәт чекип, вәһшийлик билән өлтүрүлгән. Йәһва Худа интайин зор бәдәл төлигән! Әгәр Йәһваниң мәхсити гөзәл бир дунияда бизни пәқәт қисқа һаятқа ериштүрүш болса, У сөйүмлүк Оғлиниң шунчә азап-оқубәт чекип, өлүп кетишигә йол қоймиған болатти (Йоһ. 3:16; Пет. 1-х. 1:18, 19). Йәһва шунчә еғир бәдәл төлигән екән, чоқум бизни йеңи дунияда мәңгүлүк һаятқа ериштүриду. w23.04 27-б., 8, 9-абз.

Йәһваниң өлүкләрни тирилдүрүш арзу-истиги барму? Әлвәттә, буниңға гәп кәтмәйду. У бәзи кишиләрни илһамландуруп, келәчәктики тирилдүрүш вәдисини қәләмгә алдурған (Йәшая 26:19; Вәһ. 20:11—13). Йәһва вәдә бәрсә, У дайим вәдисини орунлайду (Йәшуа 23:14). Әмәлийәттә, У өлүкләрни тирилдүрүшкә тәшна. Аюп пәйғәмбәрниң немә дегәнлиги һәққидә ойлап көрүң. У һәтта өлүп кәткән тәғдирдиму, Йәһваниң униң тирилгәнлигини көрүшкә тәшна екәнлигигә ишәнгән (Аюп 14:14, 15). Йәһва өлүп кәткән барлиқ хизмәтчилириниму көрүшни тәшналиқ билән күтиду. У уларни сағлам хошал-хорам һаятқа ериштүрүшкә тәқәза. Ундақта, Йәһва һәққидики һәқиқәтләрни билиш пурсити болмай туруп өлүп кәткән миллиардлиған инсанларчу? Рәһим-шәпқәтлик Яратқучимиз уларниму тирилдүрүшни арзу қилиду (Әлч. 24:15). У уларға Өзи билән дост болуш вә йәр йүзидә мәңгү яшаш пурситини беришни халайду (Йоһ. 3:16). w23.04 9-б., 5, 6-абз.