Бабиллиқлар Даниял пәйғәмбәрни өз жутидин әсиргә елип кәткәндә, у техи яш жигит еди. Бирақ Даниял өзини әсиргә алғанларни интайин һәйран қалдурған. Улар Даниялниң һечбир камчилиғи йоқ келишкән жигит екәнлигини вә униң абройлуқ аилидин келип чиққанлиғини көргән (Сам. 1-яз. 16:7). Шуңа, бабиллиқлар уни тәрбийиләп, муһим хизмәт орниға қоймақчи болған (Дан. 1:3, 4, 6). Йәһва Худа Даниялни униң пәзиләтлири сәвәплик яхши көргән. Әмәлийәттә, Йәһва уни Нуһ, Аюплар билән бир қатарда тилға алғанда, Даниял 20 яшта болуши мүмкин. Әшу кишиләр нәччә он жил Худа билән жүрүп, яхши нам-атақ қазанған еди (Ярит. 5:32; 6:9, 10; Аюп 42:16, 17; Әзәкиял 14:14). Даниял өмүр бойи Йәһваниң қәдирлишигә еришкән (Дан. 10:11, 19). w23.08 2-б., 1, 2-абз.

Бир өйни сетивалмақчи болғанда, униң һәрбир тәпсилатини өз көзүңиз билән тәкшүрүшни халайсиз. Муқәддәс китапни оқуғанда вә шәхсий үгиниш өткүзгәндә, худди мисалда тилға алғанға охшаш ишларни қилалаймиз. Әгәр уни тезла оқуп қойсиңиз, пәқәтла асасий билимләрни үгинишиңиз мүмкин (Ибр. 5:12). Амма худди өйниң ичигә кирип, һәрбир тәпсилатни тәкшүрүп көргәндәк, Муқәддәс китапни әстаидил тәтқиқ қилип, уни чүшинишкә тиришиң. Тәтқиқ қилип үгинишниң әң яхши йоли — Муқәддәс китаптики пәриқлиқ үзүндиләрниң бир-бири билән қандақ бағлиниши барлиғини көрүш вә қайси һәқиқәтләргә ишинидиғанлиғиңизнила әмәс, немә үчүн шу һәқиқәтләргә ишинидиғанлиғиңизни чүшинишкә тиришиш. Муқәддәс китапни яхши чүшиниш үчүн, уни чоңқур тәтқиқ қилип үгинишимиз керәк. Әлчи Паул Мәсиһ әгәшкүчилирини Худа Сөзини әстаидиллиқ билән тәтқиқ қилип үгинишкә үндигән. Шуңа, улар һәқиқәтниң кәңлиги, узунлиғи, егизлиги вә чоңқурлиғини толуқ чүшәнсә, уларниң етиқади «мәккәм һулда йилтизлинип мустәһкәм» болатти (Әфәс. 3:14—19). Бизму шундақ қилишимиз керәк. w23.10 18-б., 1—3 абз.

Муқәддәс китапта сәвирчан болған башқа нурғун кишиләрниң мисаллири бар. План түзүп, шу мисалларни әстаидил тәтқиқ қилип көрсиңиз болиду. Мәсилән, Давут яш вақтида Исраилниң падишаси болушқа тәйинләнгән, амма падишалиқ тәхтигә олтириштин бурун бирқанчә жиллар күтүшигә тоғра кәлгән. Шимон билән Һанна вәдә қилинған Мәсиһни күтүватқанда, Йәһва Худаға садақәтмәнлик билән ибадәт қилған (Луқа 2:25, 36—38). Мошу мисалларни тәтқиқ қилғанда, төвәндикидәк соаллар үстидә ойлинип көрүң: «Бу кишиниң сәвирчанлиқ көрситишигә немә ярдәм бәргән? У сәвирчан болушниң қандақ пайдисини көргән? Мән уни қандақ үлгә қилалаймән?» Буниңдин башқа, сәвирчанлиқ көрсәтмигән кишиләрдин өзүңизгә қандақ савақ алалайдиғанлиғиңизни ойлаң (Сам. 1-яз. 13:8—14). Өзүңиздин мундақ сорап көрүң: «Бу киши немә үчүн сәвирчан болалмиған? Шу сәвәп у қандақ ақивәткә қалған?» w23.08 25-б., 15-абз.