Ware geestelike waardes—Waar kan jy dit vind?
“AS JY ’n godsdiens bloot weens familietradisie gaan volg, waarom kies jy dan nie die Keltiese godsdiens wat ons voorouers 2 000 jaar gelede beoefen het nie?” vra Rodolphe met ’n tikkie ironie in sy stem. Die idee laat sy jong luisteraar glimlag.
“My verhouding met God is vir my baie belangrik”, sê Rodolphe. “Ek is heeltemal gekant teen die idee dat godsdiensoortuigings deur tradisie op my afgedwing moet word, bloot omdat lede van my familie wat dekades of selfs eeue gelede gelewe het, ’n sekere godsdiens beoefen het.” Rodolphe het dinge goed deurdink; vir hom was hierdie belangrike saak nie net iets wat hy geërf het nie.
Hoewel die gebruik deesdae aan die afneem is om ’n godsdiens van die een geslag na die ander oor te dra, hou die meeste mense steeds vas aan die godsdiens van hulle familie. Maar is dit altyd reg om by die godsdienswaardes van jou ouers te bly? Wat sê die Bybel?
Ná 40 jaar in die woestyn het Josua, Moses se opvolger, die Israeliete voor ’n keuse gestel: “As dit sleg is in julle oë om Jehovah te dien, kies dan vandag vir julle wie julle sal dien, hetsy die gode wat julle voorvaders gedien het wat aan die oorkant van die Rivier was, of die gode van die Amoriete in wie se land julle woon. Maar wat my en my huis betref, ons sal Jehovah dien.”—Josua 24:15.
Een van die voorvaders waarna Josua verwys het, was Tera, die vader van Abraham, wat in Ur gewoon het, ’n stad wat destyds oos van die Eufraatrivier geleë was. Die Bybel sê nie baie oor Tera nie, behalwe dat hy ander gode aanbid het (Josua 24:2). Sy seun Abraham was gewillig om sy tuisdorp te verlaat toe Jehovah hom beveel het om dit te doen, hoewel hy nie God se voorneme heeltemal verstaan het nie. Ja, Abraham het ’n godsdiens gekies wat van sy vader s’n verskil het. Om dié rede het Abraham die seëninge ontvang wat God hom belowe het, en hy het die een geword wat deur baie godsdienste erken word as die “vader van almal wat in God glo”.—Romeine 4:11, Today’s English Version.
Die Bybel gee ook ’n gunstige verslag van Rut, ’n voorouer van Jesus Christus. Rut, ’n Moabitiese vrou wat met ’n Israeliet getroud was, het ’n weduwee geword en voor ’n keuse te staan gekom: moet sy in haar eie land bly of saam met haar skoonmoeder na Israel terugkeer? Rut het besef dat Jehovah se aanbidding ver verhewe was bo die afgodsaanbidding van haar ouers en het vir haar skoonmoeder gesê: “U volk sal my volk wees, en u God my God.”—Rut 1:16, 17.
Die Dictionnaire de la Bible lewer kommentaar oor hierdie verhaal se plek in die Bybelkanon en verduidelik dat hierdie verslag toon “hoe ’n vrou van vreemde herkoms, gebore onder ’n heidense volk, wat Israel vyandiggesind was en deur hulle gehaat is, . . . weens haar liefde vir Jehovah se nasie en aanbidding heel toevallig ’n voorouer van die heilige koning Dawid geword het”. Rut het nie gehuiwer om ’n godsdiens te kies wat van haar ouers s’n verskil het nie, en as gevolg van daardie besluit het God haar geseën.
Die verslag oor die begin van die Christelike godsdiens gee duidelike redes waarom Jesus se dissipels hulle voorouers se godsdiens verlaat het. In ’n baie oortuigende toespraak het die apostel Petrus sy gehoor aangespoor om hulle “uit hierdie verdorwe geslag [te laat] red” deur berou te toon oor hulle sondes en hulle in die naam van Jesus Christus te laat doop (Handelinge 2:37-41). Een van die merkwaardigste voorbeelde was dié van Saul, ’n Joodse vervolger van Christene. Op die pad na Damaskus het Saul ’n visioen van Christus gesien, waarna hy ’n Christen geword en as die apostel Paulus bekend gestaan het.—Handelinge 9:1-9.
Die meeste van die vroeë Christene het nie so ’n uitsonderlike ondervinding gehad nie. Nogtans moes almal óf Judaïsme óf die aanbidding van verskillende heidense gode die rug toekeer. Diegene wat die Christelike godsdiens aangeneem het, was deeglik bewus van al die feite, wat hulle dikwels ná lang besprekings oor die rol van Jesus as die Messias leer ken het (Handelinge 8:26-40; 13:16-43; 17:22-34). Daardie vroeë Christene het geweet dat hulle veranderinge in hulle lewe moes aanbring. Die uitnodiging is tot almal gerig, Jode sowel as nie-Jode, maar die boodskap het dieselfde gebly. As hulle God wou behaag, moes hulle ’n nuwe vorm van aanbidding volg—die Christelike godsdiens.
’n Keuse wat ons moet maak
Dit het in die eerste eeu beslis moed geverg van iemand om sy familie se godsdienstradisies—Judaïsme, keiseraanbidding, die aanbidding van heidense godhede—te verwerp en by ’n beweging aan te sluit wat deur Jode sowel as Romeine bespot is. Hierdie keuse het spoedig tot wrede vervolging gelei. Vandag verg dit soortgelyke moed om nie toe te laat “dat jy opgeneem en meegevoer word deur die heersende atmosfeer van konformisme” nie, soos Hippolyte Simon, ’n Katolieke biskop van Clermont-Ferrand, dit stel in sy boek Vers une France païenne? (Die verheidening van Frankryk?) Dit verg moed om ’n lid te word van ’n godsdiensminderheidsgroep wat soms gekritiseer word, naamlik Jehovah se Getuies.
Paul, ’n jong man van Bastia, Korsika, wat as ’n Katoliek grootgeword het, het nou en dan aan kerkbedrywighede deelgeneem, soos om koek te verkoop om geld vir ’n Katolieke liefdadigheidsorganisasie in te samel. Omdat hy graag die Bybel beter wou verstaan, het hy ingestem om gereelde besprekings met Jehovah se Getuies te hê. Mettertyd het hy besef dat die dinge wat hy leer vir hom blywende voordele sou bring. Paul het dus die Bybel se waardes sy eie gemaak en een van Jehovah se Getuies geword. Sy ouers het sy keuse gerespekteer, en dit het nie hulle hegte familieband geraak nie.
Amélie woon in die suide van Frankryk. Van haar familielede is al vier geslagte lank Jehovah se Getuies. Waarom het sy besluit om die godsdienswaardes van haar ouers aan te neem? “Jy word nie een van Jehovah se Getuies omdat jou ouers of grootouers Jehovah se Getuies is of was nie”, sê sy. “Maar eendag sê jy vir jouself: ‘Dit is my godsdiens omdat dit my oortuigings is.’” Soos baie ander jong Getuies van Jehovah weet Amélie dat haar vaste godsdiensoortuiging haar ’n doel in die lewe gee en ’n bron van blywende geluk is.
Waarom godvrugtige waardes aanvaar
Die boek Spreuke, hoofstuk 6, vers 20, gee die volgende aansporing vir diegene wat God wil behaag: “Bewaar, o my seun, die gebod van jou vader, en moenie die wet van jou moeder verlaat nie.” Hierdie raad staan nie blinde gehoorsaamheid voor nie, maar moedig jongmense aan om God se standaarde te aanvaar deur ’n sterk geloof op te bou en self standpunt vir God in te neem. Die apostel Paulus het sy metgeselle aangespoor om ‘seker te maak van alles’, om te kyk of dit wat hulle geleer is, met die Woord van God en Sy wil ooreenstem en om dan daarvolgens op te tree.—1 Tessalonisense 5:21.
Of hulle in ’n Christenhuis grootgeword het of nie, die meer as sesmiljoen Getuies van Jehovah, jonk sowel as oud, het so ’n besluit geneem. Deur ’n noukeurige studie van die Bybel het hulle betroubare antwoorde gevind op hulle vrae oor die doel van die lewe en ’n duidelike begrip verkry van God se wil vir die mensdom. Nadat hulle hierdie kennis opgedoen het, het hulle God se waardes aanvaar en Sy wil na die beste van hulle vermoë gedoen.
Of jy nou ’n gereelde leser van hierdie tydskrif is of nie, jy kan gerus Jehovah se Getuies se aanbod aanvaar om jou te help om die geestelike waardes van die Bybel te ondersoek. Sodoende sal jy kan “smaak en sien dat Jehovah goed is” en die kennis verkry wat, as dit toegepas word, tot die ewige lewe lei.—Psalm 34:8; Johannes 17:3.
[Prent op bladsy 5]
Vier geslagte van ’n familie van Jehovah se Getuies in Frankryk
[Prent op bladsy 7]
Rut het gekies om Jehovah te dien eerder as haar voorouers se gode