Waarom word ons oud en sterf ons?
WETENSKAPLIKES wonder al lank oor die vraag: Waarom word mense oud en sterf hulle? Party wetenskaplikes doen aan die hand dat die lewensduur van elke sel geneties vasgestel is. Verskillende ander verklarings word gegee, insluitende die teorie dat die brein hormone vrystel wat ’n groot rol in die verouderingsproses en die daaropvolgende dood speel. Wetenskaplikes kan nie seker wees of enigeen van hierdie teorieë korrek is nie, en baie erken dat hulle nie weet waarom mense oud word nie.
Wanneer die bevindings en gevolgtrekkings van wetenskaplikes oorweeg word, moet daarop gelet word dat die meeste van hulle nie die lewe aan ’n Skepper toeskryf nie. Hulle hoop om deur hulle eie pogings die geheim van die verouderingsproses en die dood te ontrafel ten einde menselewe onbepaald te verleng. Hulle sien die feit oor die hoof dat die Skepper self die doodsvonnis oor die eerste mensepaar uitgespreek het en hierdie vonnis voltrek het op ’n wyse wat die mens nie ten volle verstaan nie; so stel hy ook die ewige lewe in die vooruitsig vir diegene wat geloof in sy Seun beoefen.—Genesis 2:16, 17; Johannes 3:16.
Die oorsaak van die dood onthul
Toe Adam geskep is, het God “die boom van die lewe” in die tuin van Eden geplaas (Genesis 2:9). Hierdie boom se vrugte het op sigself klaarblyklik geen lewegewende eienskappe bevat nie, maar dit het God se waarborg voorgestel dat die een wat deur God toegelaat sou word om van die vrugte te eet, lewe “tot onbepaalde tyd” sou ontvang. Toe Adam gesondig het, is hy die geleentheid ontneem om van die boom te eet. Jehovah het gesê: “Nou, sodat hy nie sy hand uitsteek en werklik ook vrugte van die boom van die lewe neem en eet en tot onbepaalde tyd lewe nie−.” Toe het Jehovah die daad by die woord gevoeg. Hy sou nie toelaat dat iemand wat die lewe nie waardig is, in die tuin woon wat vir regverdiges gemaak is en van die boom van die lewe eet nie.—Genesis 3:22, 23.
Adam, wat volmaakte lewe geniet het, lewe wat van gehoorsaamheid aan Jehovah afgehang het, het nou in hom die werking van sonde en die vrug daarvan, die dood, ervaar. Sy lewenskrag was nietemin sterk. Selfs in sy droewige situasie, afgesny van God en ware geestelikheid, het hy 930 jaar gelewe voordat die dood hom ingehaal het. Intussen kon hy nie die volheid van lewe nie, maar tog ’n mate van lewe, aan sy nageslag oordra, van wie baie 700 tot 900 jaar gelewe het.—Genesis 5:3-32.
Wat die mens nodig het vir lewe
Die meeste wetenskaplike navorsers sien nie net die oorsaak van die dood, waaraan die hele mensdom onderworpe is, oor die hoof nie, maar nog belangriker, hulle ignoreer die vernaamste vereiste vir ewige lewe. Hoewel die menseliggaam voortdurend gevoed en in stand gehou moet word deur asem te haal, te drink en te eet, is daar iets wat van baie groter belang is vir volgehoue lewe. Jehovah het die beginsel gemeld “dat die mens nie van brood alleen lewe nie, maar dat die mens van elke uiting uit Jehovah se mond lewe”.—Deuteronomium 8:3.
Toe die mens geskep is, is hy na God se beeld gemaak, ooreenkomstig sy gelykenis (Genesis 1:26, 27). Dit het natuurlik nie na die fisiese beeld of voorkoms verwys nie, want God is ’n Gees, en die mens is vlees (Johannes 4:24). Dit het beteken dat die mens, in teenstelling met die “redelose diere”, redeneervermoë gehad het; hy het eienskappe soos dié van God gehad, byvoorbeeld liefde, ’n sin vir geregtigheid, wysheid en krag. (2 Petrus 2:12; vergelyk Kolossense 3:10.) Hy het die vermoë gehad om te begryp waarom hy bestaan en wat sy Skepper se voorneme met hom is. Hy is dus ’n sin vir geestelikheid gegee. Hy kon sy Skepper waardeer en aanbid. Hy het nie net fisiese voedsel nodig gehad nie, maar ook geestelike voedsel. Sonder Jehovah God en sy geestelike voorsienings kan niemand se lewe onbepaald voortduur nie. Jesus het aangaande die ewige lewe gesê: “Dít beteken die ewige lewe, dat hulle kennis inneem van u, die enigste ware God, en van die een wat u uitgestuur het, Jesus Christus.”—Johannes 17:3.
Deur op die waarheid ag te slaan, leer ’n mens van God se voorsiening van Jesus Christus, wat homself as “’n losprys in ruil vir baie” gegee het (Matteus 20:28). Jesus Christus word “die laaste Adam . . . ’n lewegewende gees” genoem (1 Korintiërs 15:45). In profesieë word hy beskryf as “Ewige Vader” en as die een wat “sy siel in die dood uitgestort het”, wie se siel ‘’n skuldoffer gemaak is’. Hy kan die mensdom hernieu en so lewe gee aan diegene wat geloof beoefen in die offergawe van sy siel en wat gehoorsaam is.—Jesaja 9:6; 53:10-12.
Die enigste weg na die ewige lewe
Die apostel Johannes haal Jesus se woorde aan: “Want God het die wêreld so liefgehad dat hy sy enigverwekte Seun gegee het, sodat elkeen wat geloof in hom beoefen, nie vernietig sal word nie maar die ewige lewe kan hê” (Johannes 3:16). In sy gelykenis van die skape en die bokke gaan die mense van die nasies wat as skape afgeskei en aan Jesus se regterkant gesit word, “die ewige lewe in” (Matteus 25:46). Toe Adam as ’n volmaakte mens geskep is, was hy ’n “seun van God” (Lukas 3:38). Die profetiese visioen van Openbaring 21:1-4 wys na die tyd wanneer daar “’n nuwe hemel” en “’n nuwe aarde” sal wees en maak die belofte: “Die dood sal daar nie meer wees nie, en ook verdriet en angsgeroep en pyn sal daar nie meer wees nie.” Aangesien hierdie belofte nie aan geesskepsele nie, maar spesifiek aan “die mensdom” gemaak word, gee dit die versekering dat ’n nuwe aardse mensegemeenskap wat onder die bestuur van die “nuwe hemel” sal lewe, in verstand en liggaam tot volle gesondheid herstel sal word en die ewige lewe as aardse “kinders van God” sal geniet.—Romeine 8:21.
In sy gebod aan Adam het God te kenne gegee dat Adam, as hy gehoorsaam sou bly, nie sou sterf nie (Genesis 2:17). Dit sal ook die geval met gehoorsame mense wees. Wanneer die mens se laaste vyand, die dood, tot niet gemaak word, sal geen sonde in hulle liggaam werksaam wees om die dood te veroorsaak nie. Hulle sal tot onbepaalde tyd nie hoef te sterf nie (1 Korintiërs 15:26). Die dood sal tot niet gemaak word aan die einde van Christus se heerskappy, wat volgens die boek Openbaring 1 000 jaar sal duur. Dit sê hier dat diegene wat konings en priesters saam met Christus word, “lewend geword [het] en duisend jaar lank saam met die Christus as konings geheers” het. “Die res van die dooies” wat nie lewend geword het “totdat die duisend jaar geëindig het” nie, moet diegene wees wat lewend is aan die einde van die duisend jaar, maar voordat Satan uit die afgrond vrygelaat word en die beslissende toets oor die mensdom bring. Teen die einde van die duisend jaar sal mense op die aarde menslike volmaaktheid bereik het—die toestand waarin Adam en Eva verkeer het voordat hulle gesondig het. Dan sal hulle werklik volmaakte lewe hê. Diegene wat daarna die toets deurstaan wanneer Satan vir ’n kort rukkie uit die afgrond vrygelaat word, sal daardie lewe vir ewig kan geniet.—Openbaring 20:4-10.
Uit Jesus se woorde is dit duidelik dat mensepogings om die lewe onbepaald te verleng of teorieë dat sekere diëte of lewenswyses vir die mensdom lewe sal bring, nutteloos is. Dit kan hoogstens ’n tydelike verbetering van gesondheid meebring. Die enigste weg na die lewe is gehoorsaamheid aan die goeie nuus, “die woord van die lewe” (Filippense 2:16). Om lewe te verkry, moet ’n persoon sy verstand gerig hou “op die dinge daar bo, nie op die dinge op die aarde nie” (Kolossense 3:1, 2). Jesus het vir sy toehoorders gesê: “Hy wat my woord hoor en hom glo wat my gestuur het, het die ewige lewe, en hy kom nie in die oordeel nie, maar het uit die dood tot die lewe oorgegaan.”—Johannes 5:24; 6:40.